Fascynuja?ca opowies´c´ o z˙yciu absolutnej kro´lowej polskiej gastronomii i jednej z najbardziej znanych i wpływowych Polek. Szczera i dotychczas nieznana historia, z kto´rej dowiadujemy się, jak długa? i kre?ta? droge? musiała przejs´c´ bohaterka, aby byc´ tu, gdzie jest obecnie.

Radosna i rozgadana Alwina zjawia się w Dziwnowie. Wiecznie uśmiechnięta specjalistka od łapania szczęśliwych chwil, podejmuje się fotografowania zmian zachodzących w domu na wydmie. Alwina pragnie miło spędzić czas z dawnymi przyjaciółkami, tymczasem okazuje się, że Lilianna i Wiktoria będą potrzebowały jej pomocy w rozwiązaniu dawnych tajemnic. Więź, która je łączyła przed laty, okaże się bardzo trwała. Wspólnie z miejscowym przystojnym policjantem i ratownikiem, przyjaciółki stawiają czoła nowym trudnościom, których się nie spodziewały. Czy uda się im rozwikłać dawne tajemnice? Kim jest milczący mężczyzna, który stanie na ich drodze? Piękna opowieść o przyjaźni, rodzącej się miłości i zagadkach, które skrywa przeszłość.

Lidia ma trzy latka, gdy trafia do Auschwitz. Ukrywa się pod pryczą przed wzrokiem doktora Mengele. Nie zawsze skutecznie. Eksperymenty pamięta do dziś. Po wojnie trafia do nowej rodziny – biologiczną zabrała wojna. Wiele lat później okaże się, że matka jednak żyje – mieszka w dalekiej Rosji i nigdy nie przestała szukać swojej córki. Lidia Maksymowicz była jedną z półtora miliona osób, które przeszły przez Auschwitz. Jedną z siedmiu tysięcy, które doczekały wyzwolenia obozu. Numerem wytatuowanym na ręku. Długo zaklejała go plastrem. Żeby ludzie nie pytali. Żeby nie musiała tłumaczyć. Ale numeru nie usunęła – by dziś opowiadać o piekle, które przeżyła, o utraconym dzieciństwie i najmroczniejszym sprawdzianie z człowieczeństwa. Ponad 70 lat później wyblakły już numer całuje papież Franciszek. 70072. Symbol zwycięstwa nad nienawiścią [lubimyczytac.pl].

Ogólnopolski kwartalnik ukazujący się od 1956 roku. Prezentowane są w nim artykuły teoretyczne z zakresu szeroko pojętej pedagogiki oraz omówienie wyników badań, obejmujących funkcjonowanie jednostki w społeczeństwie. Publikowane materiały dotyczą różnych subdyscyplin pedagogiki, m.in. pedeutologii, andragogiki, historii wychowania, pedagogiki społecznej, dydaktyki, psychologii edukacji, filozofii edukacji, a także wychowania estetycznego. Autorami tekstów, pisanych w języku polskim lub angielskim, są wybitni polscy i zagraniczni specjaliści.

Kinga Dargiewicz, Amelia Chełmicka oraz Kostek Piotrowski, Krzysztof Wielopolski, Grzegorz Łyszkin i Karol Lewin nie pamiętają wojny, jednak ona wciąż powraca za sprawą wspomnień i przeżyć ich rodziców. Rozdarci pomiędzy tym, co prawe i właściwe, a tym, co wygodne i proste, muszą odpowiedzieć sobie na wiele pytań dotyczących moralności, zasad i swojego miejsca na ziemi. Pragną pójść swoimi ścieżkami losu, jednak zagadki z przeszłości nie pozwalają im zapomnieć zarówno o wielkiej namiętności, jak i równie ogromnej nienawiści. To opowieść o miłości, przyjaźni, zdradzie i zemście za zrujnowane dzieciństwo.

Krótkie opowiastki, które mają niezwykły urok. Idealne do wspólnego czytania. Napisane prostym, zrozumiałym dla małych dzieci językiem. Pełne ciepłego humoru i zabawnych dialogów. Pokazują codzienne radości i smutki Amelki i Antka. Dzieci zobaczą w nich swój świat, a dorośli siebie samych sprzed lat. To jedna z tych książek, które powinny znaleźć się w biblioteczce każdego kilkulatka.

Opowieść o dziadku, który chodził po drzewie. I o wnuczku, który nauczył się tego od dziadka. O drzewie, które było dziadkiem, ale było też mamą. O dojrzewaniu drzewa i o dojrzewaniu chłopca. O kwitnieniu i o przekwitaniu. O gęsi, która była babcią i o czereśniach, które latały jak spadochrony. A także ̶ bo jakżeby inaczej ̶ o dobrych strażakach. I o tacie. Czyli w największym skrócie ̶ piękna opowieść o chłopcu, który wchodził w życie własne poprzez życie innych, wchodząc przy okazji na drzewo. Jarosław Mikołajewski

Jak sprawy zatajone w dzieciństwie mogą rzutować na dorosłe życie? Jakie konsekwencje niosą za sobą decyzje podjęte przez rodziców przed narodzeniem dziecka? Pewnego letniego dnia roku 1991, dziewięcioletnia Jana Berzelius budzi się w szpitalu. Nie jest w stanie przypomnieć sobie kim jest, ani skąd pochodzi. Kilkanaście lat później, jako ceniona i rozpoznawalna prokuratorka, podejmuje się prowadzenia śledztwa dotyczącego morderstwa szefa imigracyjnego Hansa Juhlena. Sprawa nabiera tempa, kiedy odnalezione zostaje kolejne ciało, tym razem małego chłopca, którego odciski palców pasują do tych znalezionych na pierwszym ciele. Uwagę młodej prokurator przykuwa jednak znamię na szyi chłopca. Jest niemal pewna, że widziała je już wcześniej...

Kiedy dosięgnie cię przeznaczenie, stawisz mu czoło czy uciekniesz? Antonia miała nieszczęśliwe dzieciństwo – ojciec ją ignorował, a matka wpędzała w poczucie winy. Ostatecznie oboje rodzice ją odrzucili. Pozbawiona miłości i poczucia bezpieczeństwa dziewczyna nauczyła się zwracać na siebie jak najmniej uwagi. Gdy jest niewidzialna, nikt nie może jej zranić. Od dziecka znajdowała pocieszenie w filmach i marzyła o napisaniu własnego scenariusza. Podczas letniej pracy w hollywoodzkim studiu poznaje słynnego reżysera i przestaje być niewidzialna. Mężczyzna chce zrobić z niej gwiazdę. Antonia nagle zostaje wystawiona na widok publiczny – zwłaszcza po tym, jak ona i reżyser zakochują się w sobie. Kiedy dochodzi do tragedii, dziewczyna musi zdecydować, czy pozostanie w centrum uwagi, czy ponownie usunie się w cień. Czy zmierzy się ze swoimi demonami, czy ucieknie i schowa się przed światem? To poruszająca historia kobiety, która musi zmierzyć się z bagażem swoich doświadczeń i zdecydować, czy pozostanie wierna sobie, czy jest skłonna zapłacić wysoką cenę, żeby spełnić swoje marzenia.

Mały niedźwiadek chce być dokładnie taki jak jego mama. Niedźwiedzica wyjaśnia dziecku, że pewnego dnia tak się stanie i podaje przykład, że miś urośnie tak jak małe drzewko staje się dużym drzewem. Do tego czasu jednak mają jeszcze mnóstwo czasu, wspomnień i wspólnych historii do napisania. /Powyższy opis pochodzi od wydawcy/.

Najlepsze historie z życia zawsze opowiada się po trochu, po kawałku. Ktoś coś zapamiętał i z tej pamięci rodzą się najpiękniejsze opowieści. Zupełnie tak, jakby siąść z przyjacielem i zacząć rozmowę: o sobie, o dzieciństwie na wsi, o Mamie, a jeszcze bardziej o Tacie, o wujkach, ciotkach, kuzynach. W takich chwilach chodzi o to, by mówić najprościej - bez zadęcia, bez patosu, bez wstydu: o pierwszych widzianych pożarach, o stratach, które przygotowują nas na kolejne odejścia, o czarach, o sikaniu na stojąco, o wsi, o "fuszkach życia", o tym, że Mama mogłaby być Stingiem, ale jej się nie chce. I właśnie tak, jak w zwykłym życiu, o najważniejszych sprawach, i o tych całkiem zwyczajnych, które zna każdy - Weronika Gogola opowiada w "Po trochu".

Barbara, była dyrektorka szkoły, powoli odbudowuje swoje życie po traumie wywołanej rozpadem rodziny. Przeprowadza się do niewielkiego miasteczka w województwie wielkopolskim, gdzie obejmuje etat nauczycielki w technikum i stara się cieszyć codziennością. Jej spokój zostaje jednak zaburzony przez przypadkowo obejrzany program telewizyjny. Do Barbary niespodziewanie wracają wspomnienia trudnego dzieciństwa: pierwsze lata po wojnie, skrajna nędza, agresywny ojciec i bezradna, zastraszona matka. Kobieta postanawia wyruszyć w podróż do miejsc, skąd pochodzili jej bliscy, i razem ze swoimi siostrami odkryć prawdę o losach rodziny. Konfrontując legendy z faktami, stopniowo rozplątuje zagmatwaną sieć wątków i powiązań. Nie zdaje sobie sprawy, że sekrety, które wyjdą na jaw, mogą na zawsze wpłynąć na jej życie…

Książka, która pobudza szare komórki, sumienie i „mięśnie śmiechowe”. Chociaż świat sytaje na głowie, a życie zmienia się z dnia na dzień, Nosowska zawsze znajdzie słowo, któr doda otuchy. Gdy będziemy przytłoczeni wątpliwościami, rozpala światełko nadziei. A gdy wydaje nam się, że pozjadaliśmy wszystkie rozumy, zasieje ziarno niepewności. Kilkoma lekcjami, jakie dostała od życia, teraz dzieli się z nami i wytrwale tropi absurdy, którymi karmią nas "autorytety". [nota wydawcy]

Od Redakcji Prezentowany zeszyt Przeglądu Socjologicznego jest poświęcony różnym interpretacjom polskiej odmiany kapitalizmu. W szczególności interesuje nas zależność między gospodarką kapitalistyczną a przemianami ustrojowymi po 1989 roku. Jerzy Stachowiak analizuje oryginalną propozycję teoretyczną pod hasłem „nowego ducha kapitalizmu” autorstwa Luca Boltanskiego i Ève Chiapello. Krzysztof Jasiecki omawia różne praktyki współczesnego kapitalizmu jako tło transformacji. Z kolei Adam Mrozowicki pokazuje perspektywę krytyki rynku oraz społeczne nań reakcje. Autor zwraca uwagę na powszechność strategii indywidualistycznych i nowe przejawy reakcji zbiorowej w postaci związkowej lub narodowej. Natomiast Piotr Michoń analizuje ukierunkowanie polityki społecznej wobec dzieci na przygotowanie ich do dorosłego życia w warunkach konkurencji, czemu towarzyszy niedocenianie dzieciństwa jako samodzielnego etapu życia. Jednym z ważnych aspektów polskiego kapitalizmu jest tzw. szara strefa, tzn. funkcjonowanie przedsiębiorstw i zatrudnienia poza legalnymi formami. Przedstawione przez Annę Baczko-Dombi i Annę Gizę wyniki badań wskazują na społeczne ramy i skutki szarej strefy oraz na jej wewnętrzną strukturę i miejsce w porządku społecznym. W artykułach ukazujemy cechy charakterystyczne kapitalizmu nie tyle jako systemu gospodarczego, ile raczej jako skomplikowanego systemu społeczno- -kulturowego. Socjologiczne interpretacje są tu oczywiście cząstkowe, a debata nad nimi jest otwarta. W dziale „Wokół książek” publikujemy dwa zestawy tekstów: polemikę Bartosza Miki i Marty Bucholc, dotyczącą w dużej mierze koncepcji Maksa Webera i jej zastosowania w książce Marty Bucholc Konserwatywna utopia kapitalizmu, oraz eseje Aleksandra Manterysa i Juliusza Gardawskiego na temat pracy zbiorowej pod redakcją Marii Jarosz pt. Polska europejska czy narodowa? Tom dopełnia recenzja książki pod redakcją Kazimiery Wódz pt. Zapomniane miejsca, zapomniani ludzie, poświęconej przemianom kulturowym na Śląsku w związku ze znaczną dezindustralizacją i restrukturyzacją gospodarki tego regionu.

Yusuf ma dwanaście lat i granice jego świata wyznaczają dom rodzinny oraz hotel, który prowadzi jego ojciec. Do czasu, kiedy z kolejną wizytą przybywa wuj Aziz – wędrowny kupiec i właściciel sklepu. Chłopiec wraz z wujem wyrusza w podróż, która, choć z przerwami, będzie trwała przez wiele lat. Yusuf jeszcze o tym nie wie. Nie ma też pojęcia, że został sprzedany za długi i jego beztroskie dzieciństwo właśnie się skończyło. Ta podróż to nie tylko droga przez nieznany ląd, ale też wyprawa w głąb siebie, która staje się uniwersalną opowieścią o dojrzewaniu i poszukiwaniu tożsamości.

Przeznaczona zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych, pełna przygód i humoru historia o pierwszej przygodzie Kapitana Marvela. Kilkuletni Billy Batson jest sierotą, mieszka na ulicy, a jego jedynym przyjacielem jest bezdomny staruszek. Pewnego dnia chłopiec rusza tropem tajemniczego nieznajomego, który przypomina mu nieżyjącego ojca, i trafia do świata potężnych czarodziei, mówiących tygrysów, olbrzymich robotów i bezwzględnych złoczyńców. Jako mały chłopiec nigdy nie poradziłby sobie z takimi przeciwnościami, na szczęście poznaje magiczne słowo, po wypowiedzeniu którego przybiera postać potężnego bohatera - Kapitana Marvela. Wkrótce też otrzyma misję ratowania świata! Twórcą albumu jest Jeff Smith, jedna z największych gwiazd amerykańskiego rynku komiksowego. Światową sławę Smith zdobył autorską serią Gnat.

Pierwszy numer „Studiów Kulturoznawczych” zawiera blok artykułów tematycznie powiązanych z problematyką dzieciństwa, ujmowanego z różnych punktów widzenia: badań nad językiem oraz teorii mediów, praktyki animacyjnej i kulturowej, psychoanalizy i twórczości literackiej. W ujęciu badaczy dzieciństwo jawi się jako teoretyczny problem dla tych twórców, którzy próbują spojrzeć na nie „po czasie”, z perspektywy dorosłości. Zmaganie się z dzieciństwem okazuje się doświadczeniem, którego nie sposób pominąć w refleksji kulturowej. Z drugiej strony analiza problemów dzieciństwa otwiera obszar dla działań praktycznych, opartych na starannej obserwacji zachowań dziecięcych. Jak sprawić, by wprowadzić dzieci do przestrzeni kulturowej i stworzyć możliwości uczestniczenia w niej? Połączenie tych perspektyw tworzy podejście kulturoznawcze, w którym poprzez staranną analizę rzeczywistości wyznaczamy ramy dla integrujących działań codzienności.