Książka poświęcona historii fizyki na Uniwersytecie Warszawskim, związanej przez blisko stulecie z gmachem przy ulicy Hożej 69. Swoją pracę naukową wspominają uczestnicy wielu ważnych zdarzeń związanych m.in. z tak wybitnymi postaciami słynnymi ze swoich odkryć o randze międzynarodowej, jak Aleksander Jabłoński, Marian Danysz, Jerzy Pniewski, Andrzej Trautman czy Marek Pfützner, uwzględniając w swoich opowieściach szerokie tło historii Polski. Tom zawiera teksty czterdziestu czterech autorów i obejmuje okres od początków istnienia Wydziału Fizyki do czasów dzisiejszych, które biegną już w nowej siedzibie przy ulicy Pasteura 5. 30 stycznia 1921 roku Zakład Fizyki UW rozpoczął działalność w gmachu przy ul. Hożej 69 w Warszawie. Z tym gmachem wiąże się wiele ważnych wydarzeń w historii nauki. Fizycy z Hożej dokonali odkryć najwyższej wagi: tu powstał diagram Jabłońskiego (1933), Marian Danysz i Jerzy Pniewski odkryli hiperjądra (1952), Andrzej Trautman znalazł rozwiązania równania Einsteina dopuszczające fale grawitacyjne (1958), Marek Pfützner z zespołem odkrył promieniotwórczość dwuprotonową (2002). W 1991 roku zostało tu nawiązane pierwsze w Polsce w pełni funkcjonalne połączenie z internetem, a dwa lata później otwarto pierwszy polski serwer www. Bardzo trudno jest przecenić znaczenie Hożej dla polskiej fizyki. Świadomość, że w tamtych warunkach u startu Drugiej Rzeczypospolitej znaleźli się ludzie tacy jak Pieńkowski, Rubinowicz i ten cały szacowny korowód uczonych, którzy budowali zręby polskiej fizyki, zawsze budził mój podziw i szacunek. (Prof. Ryszard Horodecki, Uniwersytet Gdański) Na Hożą ciągnęły kolejne pokolenia młodych adeptów fizyki, by czerpać z zawsze żywego, wysokiej próby naukowej źródła fizyki tu bijącego i spotykali tu zawsze wspaniałych mistrzów, hojnie obdarowanych talentem, gotowych ich kształcić, spełniając – jak to określił pierwszy prezes naszego Towarzystwa, profesor Władysław Natanson – obowiązek względem przyszłych pokoleń Polski. (Prof. Wiesław Kamiński, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie) Warszawski adres przy ulicy Hożej 69 stanowił i stanowi nadal dla fizyków w Polsce miejsce niemal magiczne, niezwykłą krainę, gdzie zwyczajność stawała się nadzwyczajna, gdzie powszechność była całkowicie niepowszechna. (Prof. Ryszard Naskręcki, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu) ****** 100 Years of Physics: from Hoża Street to Pasteur Street A Book of Memoirs The book is devoted to the history of physics at the University of Warsaw, for almost a century linked with the building at 69 Hoża Street. In their stories, participants of many important events related to, among others, such outstanding figures famous for their internationally acclaimed discoveries as Aleksander Jabłoński, Marian Danysz, Jerzy Pniewski, Andrzej Trautman or Marek Pfützner recollect their scientific work against a broad background of Polish history. The volume contains the texts by forty four authors and covers the period from the beginning of the Faculty of Physics to the present day, already in the new seat at 5 Pasteur Street.

Publikacja jubileuszowa, opowiadająca historię Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego słowami jego dawnych i obecnych pracowników i przyjaciół. Skomponowana ze spisanych wywiadów i podzielona tematycznie na kilkanaście rozdziałów daje obraz losów instytucji w porządku chronologicznym. Ważnym jej uzupełnieniem jest zestaw niemal dwustu zdjęć z przeszło półwiecza istnienia tej instytucji. Publikacja na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 PL (CC BY 3.0 PL) (pełna treść wzorca dostępna pod adresem: http://creativecommons.org/licenses/by/3.0/pl/legalcode). A commemorative publication recounting the history of the Faculty of Biology of the University of Warsaw through the words of its former and current staff and friends. Comprised of written down interviews and split by themes into over a dozen chapters, it portrays the history of the Faculty in chronological order. It is supplemented by a collection of almost two hundred photographs from over half a century of the institution’s functioning.

Tom dedykowany prof. Włodzimierzowi Godlewskiemu obejmuje 36 tekstów bliskich tematyce badań jubilata: chrześcijańskiej Nubii oraz czasom późnego Bizancjum w Egipcie. Autorzy – koledzy i współpracownicy profesora – podejmują zagadnienia archeologiczne, epigraficzne, dotyczące ceramiki i kultury materialnej, jak również historii Egiptu i Nubii w średniowieczu i później. Kilka tekstów odnosi się do dwóch stanowisk: Naqlun w Egipcie i Dongoli w Nubii, gdzie profesor Godlewski prowadził badania. Inne studia dotyczą m.in. takich kwestii, jak: funkcjonowanie sanktuarium pielgrzymkowego w Egipcie w późnej starożytności, spożycie i zużycie wina w egipskich wspólnotach monastycznych w VI–VIII wieku, rola postaci archanioła Rafała w chrześcijańskiej Nubii, pochodzenie „portretów apsydowych” w nubijskiej ikonografii monarszej, ideologia i funkcja północnego pastoforium w kościołach nubijskich na podstawie inskrypcji i malowideł, architektura sakralna w Egipcie i Nubii, ewolucja i rewolucja w ceramice nubijskiej, unikalne tkaniny z włosów odkryte podczas wykopalisk British Museum w Kulubnarti czy pozostałości biblioteki klasztornej w Deir el-Bahari (której monografię profesor Godlewski opublikował na początku swojej kariery naukowej). ****** The volume brings together 36 fully peer-reviewed contributions in the field of Christian Egypt and Nubia studies, mirroring a lifetime of academic achievement by Prof. Włodzimierz Godlewski, in whose honor this jubilee book has been produced. The contributing scholars are both colleagues and associates, and the subjects they take up in their studies are focused on issues of archaeology, epigraphy, iconography, ceramics and material culture, as well as history of medieval and post-medieval Egypt and Nubia. In several cases, the articles concern material from two sites, Naqlun in Egypt and Dongola in Nubia, where Godlewski has conducted and directed research. Thus, for Naqlun we have the functionaries of the Nekloni monastery (T. Derda and J. Wegner), literary culture (A. Delattre and N. Vanthieghem, J. van der Vliet) as well as ceramics (T. Górecki) and glass vessels (M. Mossakowska-Gaubert), and architecture of the monastic complex from Naqlun (S. Maślak). For Old Dongola there is a study of Egyptian amphorae with dipinti (K. Danys and A. Łajtar) and costume of monks in wall paintings (K. Innemée). Broader studies concern issues like the functioning of a pilgrimage sanctuary in Egypt in late antiquity (E. Wipszycka), wine consumption and usage in Egypt’s monastic communities in the 6th–8th century (D. Dzierzbicka), aspects of the role of Archangel Raphael in Christian Nubia (M. Łaptaś), observations on the origins of “apse portraits” in Nubian royal iconography (M. Woźniak), the ideology and function of the northern pastophorium of Nubian churches based on inscriptions and paintings (A. Łajtar and D. Zielińska). Church architecture is taken up by P. Grossmann for Egypt and Nubia, and A. Obłuski for Nubia. W. Y. Adams gives an overview of evolution and revolution in Nubian pottery, J. R. Anderson and A. Harrison present unique hair textiles from British Museum excavations in Kulubnarti, while A. Boud’hors and E. Garel discuss what remains of the monastery library in Deir el-Bahari (a monograph of which was published by Godlewski early in his academic career). The history of Baybars’ Nubian conquests is taken up by R. Seignobos. Contributions have been offered also by Nettie Adams, M. Barwik, D. Edwards, K. Grzymski, B. Lichocka, A. Łukaszewicz, G. Ochała, M. Rassart-Debergh, T.S. Richter, G.R. Ruffini, H. and A. Tsakos, J. Then-Obłuska, G. van Loon, D. Welsby, I. Zych and B. Żurawski.

To ciekawe studium o interakcjach międzygatunkowych w miastach, każdorazowo osadzonych w konkretnych zjawiskach kulturowych. To radykalne przedefiniowanie relacji ludzko-zwierzęcych, analiza wzajemnych zależności, opis złożoności oraz dynamiki ich przemian w przestrzeniach miejskich. W publikacji z jednej strony istotne jest odniesienie do różnorodnych kontekstów kulturowych, z drugiej – wydobycie lokalnej specyfiki przedstawianych zjawisk oraz jak najszersza prezentacja polskiej perspektywy uwzględniającej rożne ośrodki miejskie. Publikacja stanowić może inspirację do namysłu nad kształtem stosunków między ludźmi i zwierzętami w miastach przyszłości oraz nad sposobami ich organizowania, zwłaszcza w kontekście dziedzictwa XIX-wiecznych i XX-wiecznych ruchów modernizacyjnych. An interesting study on interspecies relations in cities, set in concrete cultural phenomena. It is a radical re-definition of human-animal relations, an analysis of mutual dependencies, a description of complexity and dynamics of changes in urban spaces. On the one hand, the publications refers to various cultural contexts, on the other hand, it shows local characteristics of the presented phenomena and the Polish perspective, which includes different towns. The book may inspire reflections on relations between humans and animals in future cities as well as the ways of organising them, especially in the context of the 19th and 20th century modernising movements.

Anglica. An International Journal of English Studies is a peer-reviewed journal published since 1988 under the auspices of the Institute of English Studies, University of Warsaw. Anglica is an annual print in two volumes. The literary volume contains articles addressing various aspects of Anglophone culture ranging from the medieval period to the twenty-first century, with specific emphasis on literature, film, theatre, music, and visual arts. The contributions represent a diversity of theoretical approaches (historical, philosophical, post-colonial, trauma theory, or gender studies). The linguistic volume contains submissions focusing on language synchrony and diachrony, sociolinguistics, cognitive linguistics and language contact. The journal provides research in a variety of areas, encompassing different theoretical approaches.

Anglica. An International Journal of English Studies is a peer-reviewed journal published since 1988 under the auspices of the Institute of English Studies, University of Warsaw. Anglica is an annual print in two volumes. The literary volume contains articles addressing various aspects of Anglophone culture ranging from the medieval period to the twenty-first century, with specific emphasis on literature, film, theatre, music, and visual arts. The contributions represent a diversity of theoretical approaches (historical, philosophical, post-colonial, trauma theory, or gender studies). The linguistic volume contains submissions focusing on language synchrony and diachrony, sociolinguistics, cognitive linguistics and language contact. The journal provides research in a variety of areas, encompassing different theoretical approaches.

Zbiór prac poświęconych językowi i słowu traktowanym jako podstawowe rodzaje praktyk kulturowych. Stosując nowatorską koncepcję badań praktyk językowych, Autorzy analizują różne gatunki tekstów, przedstawiają ich przeobrażenia, remediację oraz zmiany pełnionych przez nie funkcji, sięgając zarówno do dawnych, jak i współczesnych praktyk językowych. Tom jest niezwykle bogatym w odniesienia literackie źródłem refleksji nad językiem. Pomimo różnorodności materiałowej Autorzy, skupieni wokół Instytutu Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, spójnie czerpią z metodologicznej koncepcji antropologii słowa prof. Grzegorza Godlewskiego, który opatrzył książkę szczegółowym wprowadzeniem. Skoro głównym założeniem antropologii praktyk językowych jest uznanie, że nigdy nie sprowadzają się one do tego, co językowe, i nieuchronnie przyjmują charakter kulturowy, to ukazanie ich jako takich, w możliwie szerokiej sieci powiązań kulturowych, społecznych, historycznych, musi prowadzić do uwzględnienia ich dynamiki, sprawiającej, że jako przedmioty poznania tracą one stabilność i jednorodność. Praktyki językowe, jako postaci „żywego języka”, same również „żyją” – i to nie tylko w tym sensie, że konkretny przebieg danej praktyki wynika z interakcji z niepowtarzalnym za każdym razem układem warunków, w których działa praktyk. „Życie” praktyki to również jej przemiany w pochodzie przez zmienne okoliczności kulturowe, sfery działania, konteksty, środowiska – zarówno społeczne, jak i komunikacyjne czy medialne. Z Wprowadzenia Grzegorza Godlewskiego Development and concretisation of the original perspective concerning the word anthropology, which was formed at the Institute of Polish Culture at Warsaw University and used in language practice research. The perspective is considered the best method to perceive the language as cultural phenomenon. An extensive theoretical introduction justifies this approach and puts the undertaken research into the context of contemporary changes in cultural studies. The volume contains twelve articles which present study cases of language practice seen as cultural practice in historical context: from antiquity to modern times, from the forms of word art to swearing and searching the web.

Fundamentalna publikacja dla nowoczesnego myślenia o tańcu. W badaniach nad tańcem, prowadzonych z perspektywy antropologicznej, Royce łączy własne doświadczenia związane z tańcem z wiedzą etnograficzną i wiedzą o kulturze, co pozwala jej sytuować taniec w obrębie innych sztuk performatywnych. Książka jest klasycznym podręcznikiem dla studentów teatrologii, etnologów zgłębiających problematykę rytuałów i obrzędów środkowoamerykańskich, studentów kierunków kulturoznawczych i szeroko pojętej humanistyki, a także praktyków badających taniec w działaniu (instruktorów, choreografów) czy specjalistów od terapii tańcem. Publikacja dopełnia wydaną przez WUW w 2010 roku książkę tej samej autorki: "Antropologia sztuk widowiskowych. Artyzm, wirtuozeria i interpretacja w perspektywie międzykulturowej". W swoich badaniach nad tańcem – prowadzonych z perspektywy antropologicznej – Royce łączy własne doświadczenia związane z tańcem z wiedzą etnograficzną i wiedzą o kulturze. Jak sama to ujmuje, w jej pracy ważne stało się pytanie o miejsce tańca i sztuk performatywnych w różnych kulturach, zarówno w przeszłości, jak obecnie, oraz o to, w jaki sposób taniec buduje/nabiera/przenosi znaczenia. [...] [Analizuje] problemy „wspólnego” wytwarzania znaczenia w tańcu oraz kwestie […] związane ze szczególną pozycją społeczną tancerza: kto może tańczyć (przed innymi) i kto tworzy taniec (choreograf? ten, który tańczy? tradycja? kultura?). (Z recenzji Ewy Guderian-Czaplińskiej) Książka Anyi Peterson Royce jest dla wykształcenia […] kadry krytyków w dziedzinie tańca rzeczą niezbędną. [...] zawiera usystematyzowaną wiedzę z perspektywy historycznej [...] i stanowi znakomitą próbę zdefiniowania zjawiska tańca w całej panoramie ekspresji człowieka. Wyznacza tropy dla przyszłych badaczy i porządkuje teoretycznie działanie „dojrzałych” twórców teatru tańca, może też stanowić bazę do uporządkowania poszukiwań artystycznych wielu młodych ludzi, którzy żywiołowe i instynktowne zafascynowanie tańcem mają szansę podbudować świadomą refleksję. (Z recenzji Piotra Cieślaka) ********* The Anthropology of Dance In her dance studies, conducted from an anthropological perspective, Royce combines her own experiences of dance with ethnographical knowledge and knowledge of culture, which enables her to situate dance within other performative arts. The publication is a textbook for theatre studies students, ethnologists exploring the topic of rituals and central-American rites, students of cultural studies and the humanities, as well as practitioners analysing dance in action (instructors, choreographers) or specialists in dance therapy.

The idea of looking at the architects operating within the cultural framework of the Habsburg Empire, embedded in this book, stems from our previous research. It has its roots in the research on Slavic peripheral narratives, conducted by the Research Group on the Slavic Cultures in the Habsburg Monarchy (http://uwhabsburgstudies.uw.edu.pl/), which has operated since 2011 at the Institute of Western and Southern Slavic Studies of the University of Warsaw. We studied the issue of peripheral attitudes towards both national narratives, created after 1861 by the Slovak, Czech and Croatian elites, and the imperial project imposed by Vienna and Budapest. Faithful to the microlevel approach, we looked at figures, spaces and social phenomena that do not fit into the stereotypical view of national historiography (Anna Kobylińska, Maciej Falski). The value of the book is in shedding light on quite many underrated or allegedly well-known persons, places, and buildings within a clear and persuasive theoretical framework. Original in its comparative perspective, as well as in its chronology (trespassing the demise of the Empire usually seen as a clear-cut caesura), the volume offers well-grounded hints in the interpretation of architecture. Written by specialists who convincingly provide synthetic information, it can be recommended to a wider audience interested in cultural phenomena. Going beyond disciplinary boundaries, the chapters sharpen the eyes of the reader and provide guidance in reading the specificity of places. Well-known monuments seem more complex and appealing. Provincial towns appear not as belated environments but receptacles of forgotten layers of modernity (Prof. Daniel Baric, Sorbonne Université, Paris).

Publikacja stanowi zbiór studiów poświęconych m.in. kształceniu kompetencji archiwistów w kontekście potrzeb i funkcji społecznych archiwów, nowym trendom w edukacji i ich zastosowaniom w dydaktyce archiwistyki, kształceniu „archiwistów cyfrowych”, a także roli i programom nauk pomocniczych historii w kształceniu archiwistów. Powstanie nowego nośnika i nowych technologii umożliwiających zapis i gromadzenie informacji w formie cyfrowej pozwala postawić pytanie: czy możliwe jest wyodrębnienie nowego nurtu refleksji określonego mianem archiwistyki cyfrowej? Wiążą się z nim dalsze problemy: • Czy nowy nośnik wymaga rewizji dotychczasowych teorii archiwalnych, np.. Pojęć podstawowych, takich jak zespół, czy też powinny one pozostać niezmienione? • Czy tego typu zapisy wymagają wypracowania nowej sieci pojęć? • Czy w dobie nieograniczonej multiplikacji zapisu można wiązać go z miejscem powstania i stosować zasadę pertynencji archiwalnej? • Jak nowy nośnik i technologie wpływają na granice zespołu i jego strukturę? • Jakie metody mogą służyć badaniom autentyczności i wiarygodności zapisu, co wpływa na jego integralność? • Czy nadal niezbędne jest wartościowanie i selekcja dokumentacji? • Po jakim czasie należy ją prowadzić? • Jak powinny zostać zorganizowane systemy zarządzania dokumentacją? • Czy możliwe jest stosowanie w tym zakresie standardów międzynarodowych, takich jak Moreq? Pojawiają się też kluczowe pytania z zakresu dydaktyki: • Czy kształcenie w tym zakresie powinno zostać wyodrębnione, czy – przeciwnie – połączone z archiwistyką klasyczną? • Jaki kształt powinny przybrać programy, treści, metody, jakie pomoce dydaktyczne należy tworzyć i jaką rolę powinny pełnić w procesie kształcenia? Pytań będzie zapewne przybywać w miarę nowych doświadczeń, rozwoju technologii i nowych funkcji społecznych. Będą one otwierać nowe kierunki badawcze. W rozważaniach zawartych w niniejszym zbiorze studiów podjęto próbę odpowiedzi na wiele z powyższych kwestii. Nie wyznaczają one jednak kresu refleksji w tej dziedzinie wiedzy, wręcz przeciwnie – nowe doświadczenia wymagać będą budowania nowych modeli teoretycznych i poszukiwania coraz bardziej efektywnych systemów zarządzania dokumentacją i gromadzoną informacją. ****** Digital Archiving and Auxiliary Sciences of History in Archival Education. The Problems of Teaching Archiving A collection of studies on, among others, developing the competences of archivists in the context of needs and social functions of archives, new trends in education and their application to teaching archiving and educating “digital archivists”. The publication also discusses programs of auxiliary sciences of history and their role in educating archivists.

Monografia poświęcona kwestii odróżnienia argumentów (fraz wymaganych, aktantów) od modyfikatorów (fraz luźnych, cyrkumstantów). Choć rozróżnienie takie jest powszechnie przyjmowane w językoznawstwie współczesnym, w tym w polskich gramatykach i słownikach walencyjnych, to zaskakująco trudno jest sformułować jego operacyjną definicję. Autor podaje w wątpliwość istnienie takiej dychotomii i pokazuje, jaką postać mogłyby mieć gramatyka formalna i słownik walencyjny nieczyniące takiego rozróżnienia. Publikacja na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 PL (CC BY 3.0 PL) (pełna treść wzorca dostępna pod adresem: http://creativecommons.org/licenses/by/3.0/pl/legalcode). The monograph is concerned with the issue of distinguishing arguments (actants, complements) from modifiers (circumstants, adjuncts). While this distinction is widely assumed in contemporary linguistics (also in Polish grammars and valency dictionaries), it is difficult to define it operationally. The book questions the existence of this dichotomy and proposes an approach to the formal grammar and to the valency dictionary which does not rely on this distinction.

W monografii przedstawiono opis fleksji i składni języka polskiego przystosowany do automatycznego przetwarzania tekstów. Opis ten stał się podstawą dwóch programów komputerowych: analizatora fleksyjnego Morfeusz i analizatora składniowego Świgra 2. Wymienione narzędzia posłużyły do budowy korpusu składniowego Składnica, wykorzystanego następnie do opracowania metody statystycznego ujednoznaczniania analiz składniowych. Książka adresowana jest zarówno do informatyków, jak i językoznawców zainteresowanych technikami przetwarzania języka naturalnego. A description of the inflection and syntax of the Polish language adapted to the automatic processing of texts, which became the fundament of two computer programmes: Morfeusz, an inflectional analyser, and Świgra 2, a constituency parser. The two tools have been used to build the Składnica treebank, later employed to develop a method of statistical disambiguation of constituent analyses.

Książka powstała w wyniku badań lingwistyczno-informatycznych nad automatycznym dekodowaniem relacji referencyjnych w tekstach polskich. Autor przedstawia propozycję taksonomii relacji tego rodzaju i wykorzystuje ją w procesie budowy reprezentatywnego, ręcznie anotowanego korpusu zależności referencyjnych, który powstał na bazie tekstów Narodowego Korpusu Języka Polskiego. Dane korpusu używane są do wytrenowania kilku systemów do wykrywania wzmianek i koreferencji reprezentujących różne metodologie algorytmiczne – regułową, statystyczną, algorytm sita, głębokie sieci neuronowe – oraz integrujących bogate zasoby lingwistyczne i z zakresu wiedzy ogólnej: rozszerzenia formalnej gramatyki języka polskiego, dane słownika walencyjnego czy bazę wyrażeń omownych. Przetestowanych zostaje kilkaset cech wzmianek do wykrywania koreferencji oraz kilka konfiguracji sieci neuronowej. Powstaje także prototypowa konfiguracja metody wykrywania relacji agregacyjnych, kompozycyjnych i predykatywnych. Formalna ewaluacja powstałych systemów wykazuje wyniki porównywalne z systemami tego typu dla innych języków. The book features the findings of computational linguistics research on the automatic decoding of referential relations in Polish texts. The author presents a specific definition of coreference, constructs a representative corpus of coreference using texts from the National Corpus of Polish, implements systems for detecting mentions and coreferences, and evaluates them, achieving results comparable with systems of this kind for other languages.

Publikacja zawiera informacje dotyczące Évariste Désiré Parny’ego, autora “Pieśni Madagaskaru” (1787) oraz historii Madagaskaru i innych wysp w kontekście ich kolonizacji przez Francuzów w XVII i XVIII wieku. Czytelnik otrzymuje trzy przekłady oświeceniowego dzieła Parny’ego: Kazimierza Brodzińskiego (1819), współczesny przekład filologiczny Koła Przekładowego Instytutu Romanistyki oraz świetne tłumaczenie Małgorzaty Sokołowicz, a dodatkowo kreolski przekład kilku pieśni. Oryginalny charakter "Pieśni Madagaskaru", nowatorskiej poezji początków, nie został zrozumiany przez niektórych współczesnych Parny’ego, którzy woleli regularne aleksandryny i bezpieczne rymy. Ta sama oryginalność spowodowała, że krótkie teksty z 1787 roku lepiej zniosły próbę czasu niż większość tekstów poetyckich tamtych lat. [...] Na początku XXI wieku, wiele tłumaczeń – na kreolski z Réunion i na malgaski – przysporzyło tekstom Parny’ego nowych czytelników. Miejmy nadzieję, że polski przekład będzie miał ten sam efekt (Catriona Seth, Do polskiego czytelnika). ****** Chansons madécasses. The Songs of Madagascar The publication is concerned with Évariste Désiré Parny, the author of “The Songs of Madagascar”(1787) as well as the history of Madagascar and other islands in the context of their colonization by the French in the 17th and the 18th century. The reader is presented with three translations of Parny’s Enlightenment work: by Kazimierz Brodziński (1819), a modern philological translation by the Translation Group of Romance Studies Faculty and an outstanding translation by Małgorzata Sokołowicz. The book also contains a Creole translation of several songs. ********** L’originalité desChansons madécasses, une poésie des origines aux échos novateurs, a suscité l’incompréhension de certains contemporains de Parny qui préféraient les alexandrins réguliers et les rimes rassurantes. Cette même originalité fait que les courts textes de 1787 ont mieux vieilli que nombre d’autres ouvrages poétiques du temps. [...] En ce début du XXIe siècle, diverses entreprises de traduction, entre autres, en créole de la Réunion et en malgache, ont recréé les textes de Parny pour un nouveau lectorat. Gageons que la version polonaise qui suit en fera autant (Catriona Seth, Au lecteur polonais). Publikacja na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 PL (CC BY 3.0 PL) (pełna treść wzorca dostępna pod adresem: http://creativecommons.org/licenses/by/3.0/pl/legalcode).

Le présent volume se concentre sur la figure du voyageur qui émerge dans la littérature française des XVIIIe-XIXe siecles, dans les voyages réels et imaginaires. D’éminents spécialistes des universités du monde entier (Réunion, Montpellier, Nancy, Lausanne, Szeged...) analysent les changements apparaissant dans la façon de représenter le voyageur. Les récits de voyage se réferent-ils toujours aux voyages réels ? La littérature viatique parle-t-elle (uniquement) de voyages ? A quoi sert le voyage imaginaire ? Chaque époque a-t-elle son propre modele de voyageur ? Le volume apporte des réponses a toutes ces questions et a bien d’autres. ****** Kronikarz, filozof, artysta. Różne oblicza podróżnika w literaturze francuskiej XVIII-XIX wieku W książce została ukazana postać podróżnika, która wyłania się z literatury francuskiej XVIII i XIX wieku zarówno z rzeczywistych relacji z podróży, jak i literackich podróży fikcyjnych. Wybitni specjaliści z cenionych uniwersytetów (m.in. Reunion, Montpellier, Nancy, Lozanna, Szeged) badają zmiany zachodzące w sposobie przedstawiania podróżnika, a także jego kreacji. Czy relacje z podróży odnoszą się do rzeczywistych wypraw? Czy teksty podróżnicze mówią (tylko) o podróżach? Czemu służy motyw podróży w fikcji literackiej? Czy każda epoka ma swój specyficzny typ podróżnika? Odpowiedzi na te pytania czytelnik znajdzie w prezentowanym tomie. ****** Chronicler, Philosopher, Artist. Figures of Traveler in 18th-19th-Century French Literature This volume focuses on the figure of the traveller emerging from the French literature of the 18th-19th centuries (real and imaginary travels). Eminent specialists from universities around the world (Réunion, Montpellier, Nancy, Lausanne, Szeged, etc.) analyse the changes taking place in the way the traveller is represented. Do travel accounts always focus on real trips? Does travel literature speak (only) about travels? What is the aim of imaginary travels? Does each literary period have its own model of travelling? The volume provides answers to all of those questions and much more.

Tom jest pokłosiem sesji naukowej, która odbyła się w Warszawie w grudniu 2019 roku w ramach polsko-francuskiego projektu badawczego dotyczącego kryzysów literatury. Jej celem było ukazanie, jak literatura wpływa na inne dziedziny wiedzy. Te relacje – podziały, współdziałania czy napięcia – zostały wprawdzie skonceptualizowane w XIX wieku, kiedy powstawały „dyscypliny” naukowe, które znamy z dzisiejszych uniwersytetów, ale można je było obserwować już dużo wcześniej. Zgromadzone tu teksty badają je od czasów renesansu aż po literaturę najnowszą. Pokazują okoliczności historyczne i przemiany estetyczne, w trakcie których literatura związana była z dyskursem religijnym i historycznym, towarzyszyła powstawaniu socjologii czy etnografii, a także przygotowała nowe dyscypliny, takie jak demografia. I zawsze zapewniała tym dziedzinom nauki pewien wymiar humanistyczny i poetycki. Czy wobec tego kryzys literatury rozgrywa się właśnie w jej zdolności do ponownej absorbcji tego, co zdaje się jej wymykać i dążyć do autonomii? This volume, the result of a conference held in Warsaw in December 2019 as a part of a Franco-Polish research project on crises in literature, focuses on the relationships that the literature maintains with other fields of knowledge. These relationships, made up of sharing, collaboration or tension, were primarily theorized in the 19th century when the founding "disciplines" of our universities and research practices were established, but they had existed before. The texts presented in this volume allow us to verify this, from the Renaissance period to contemporary literature. They deal with historical circumstances and aesthetic changes in the course of which literature has forged links with religious or historical thought and discourse, accompanied the emergence of sociology or ethnography, and prepared new disciplines, such as demography. And it has always reinvested this new knowledge with a humanist and poetic dimension. Does the literature crisis lay in its capacity for reinvestment of what seems to escape from it and aiming at autonomy? Ce volume, fruit d’une journée d’étude sur le partage des disciplines qui s’est tenue à Varsovie en décembre 2019 dans le cadre d’un projet de recherche franco-polonais sur les crises dans la littérature, s’intéresse aux rapports que cette dernière entretient, dans le temps long (du Moyen Âge à la période contemporaine), avec d’autres disciplines ou champs de savoir. Ces rapports, faits de partages, de collaborations ou de tensions, s’ils se théorisent prioritairement au XIXe siècle lorsque se constituent les « disciplines » fondatrices de nos universités et de nos pratiques de recherche, existent préalablement à ce moment de partition des disciplines. Les textes réunis ici permettent de le vérifier, depuis la Renaissance jusqu’à la littérature contemporaine. Il y est question des circonstances historiques et des infléchissements esthétiques au fil desquels la littérature a tissé des liens avec la pensée et les discours religieux ou historiques, a accompagné l’émergence de ce qui se constituait comme sociologie ou ethnographie, a préparé des disciplines nouvelles, comme la démographie, mais toujours, pour chaque spécificité ou spécialité, en réinvestissant ces savoirs nouveaux d’une dimension humaniste et poétique. La crise de la littérature se jouerait-elle dans la capacité de réinvestissement, propre à la littérature, de ce qui semble lui échapper et s’autonomiser?

Misja Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego prowadzi badania w Starej Dongoli od ponad 50 lat. Niniejszy tom to drugi kompleksowy raport dotyczący prac archeologicznych i konserwatorskich prowadzonych w latach 2015–2016 przez zespół pod kierunkiem Włodzimierza Godlewskiego. Poszczególne teksty omawiają działania podejmowane w ostatnich sezonach oraz prezentują pogłębioną analizę rozwoju urbanistycznego, architektury i technik budowlanych Starej Dongoli. Tom zawiera również wyniki najnowszych specjalistycznych badań materiału odkrytego podczas tych i wcześniejszych kampanii. Omawiane kategorie znalezisk obejmują inskrypcje, ostraka, ceramikę, kości zwierzęce i tkaniny. Królewskie miasto Stara Dongola było politycznym i ekonomicznym centrum średniowiecznego chrześcijańskiego królestwa Makurii. Jego rozkwit rozpoczął się w V–VI wieku, kiedy wzniesiono królewski kompleks na Cytadeli i otoczono go potężnymi kamiennymi fortyfikacjami. Na przestrzeni wieków powstały inne reprezentacyjne budowle, m.in. imponująca Sala Tronowa, później zamieniona w meczet, który dziś wciąż góruje nad stanowiskiem. Równie imponujące są odkryte w Dongoli kompleksy o charakterze religijnym. Kościoły i budowle klasztorne stolicy Makurii szczycą się fantastycznymi malowidłami ściennymi i inskrypcjami, które rzucają światło na lokalne praktyki religijne, ich architektura świadczy zaś o wysokich umiejętnościach lokalnych budowniczych. Po tym, jak dwór królewski opuścił Dongolę w 1364 roku, miasto pozostało ważnym centrum miejskim, na co wskazują rozległe kwartały mieszkalne funkcjonujące przez kilka stuleci na terenie Cytadeli i wokół niej. Miasto wciąż było ważnym węzłem na skrzyżowaniu szlaków handlowych łączących odległe regiony, zamieszkiwała je aktywna społeczność, która kultywowała dawne tradycje, ale też przyjmowała nowe trendy. Bogate znaleziska archeologiczne pozyskane ze stanowiska w omawianych sezonach dostarczają nowych danych do badań nad historią Dongoli, jak również kulturą, sztuką, architekturą i gospodarką królestwa Makurii. Publikacja na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 PL (CC BY 3.0 PL) (pełna treść wzorca dostępna pod adresem: http://creativecommons.org/licenses/by/3.0/pl/legalcode). The Polish Center of Mediterranean Archaeology University of Warsaw mission to Old Dongola has been excavating the site for over 50 years. This volume is a second comprehensive report on fieldwork and conservation conducted in 2015–2016 by a team led by Włodzimierz Godlewski. The contributions report on the work of recent seasons and present in-depth studies on the site’s urban development, architecture and building techniques. The volume also includes results of the most recent specialized research on material brought to light during these and earlier campaigns. The discussed categories of find include inscriptions, ostraka, pottery, animal bones, and textiles. The royal city of Old Dongola was the political and economic center of Makuria, a medieval Christian kingdom. It flourished from the 5th/6th century, when the royal complex on the Citadel was built and enclosed within massive stone fortifications. Over the centuries, other representative buildings were founded, among them the imposing Throne Hall later converted into a mosque that still towers over the site today. Equally impressive are the religious complexes unearthed in Dongola. The Makurian capital’s churches and monastic buildings boast stunning mural paintings and inscriptions that shed light on local religious practice, while their architectural design testifies to the skills of local builders. After the royal court abandoned Dongola in 1364, the city remained an important urban center, as indicated by the extensive residential quarters functioning on and around the Citadel for several centuries. The city, still a vital node in the long-distance trade network, was inhabited by a lively community, which cultivated old traditions and embraced new trends. The wealth of archaeological finds recovered on the site in the seasons under consideratio (...)

Autor podejmuje próbę zmierzenia się z zagadnieniem wykorzystania dowodu cyfrowego w polskim postępowaniu karnym z perspektywy początku trzeciej dekady XXI wieku. Omawia zarówno zagadnienia natury technicznej, jak i karnoprocesowej, uwzględniając potrzebę pogodzenia potrzeb praktyki z wytycznymi teoretycznymi. Treści pochodzenia cyfrowego, stanowiące częsty element współczesnych postępowań karnych, są materiałem niezwykle skomplikowanym z perspektywy teorii kryminalistyki. Rozważania zilustrowane zostały danymi empirycznymi ustalonymi w toku badań zrealizowanych w 2019 roku metodą analizy akt prawomocnie zakończonych postępowań sądowych. Analiza objęła tak istotne z punktu widzenia teorii i praktyki zagadnienia, jak m.in. oparcie modi operandi na technologiach komputerowych (w tym użyciu Internetu), występowanie w sprawie cyfrowego materiału dowodowego, podejmowanie przez organy procesowe czynności zmierzających do zabezpieczenia i wykorzystania dowodów cyfrowych, czy wpływ ich kwestionowania przez strony na wynik postępowania. […] Autor formułuje wnioski de lege ferenda […] dogłębnie przemyślane, rozsądne i oparte na wynikach badań (Z recenzji dr hab. Moniki Całkiewicz, prof. ALK). […] autor pewnie porusza się w niełatwej dziedzinie wiążącej zagadnienia prawne, organizacyjne i techniczne […] zaprezentowane w książce rozważania obejmują liczne problemy i zagadnienia szczegółowe, których analiza nie ogranicza się do odtworzenia dotychczas istniejących poglądów, ale następuje po niej propozycja zmierzająca do rozwiązania problemu […]. Książka powinna znaleźć szeroki krąg odbiorców, począwszy od pracowników naukowych związanych z prawem karnym i procesowym, kryminalistyką i bezpieczeństwem, poprzez funkcjonariuszy służb zajmujących się zwalczaniem cyberprzestępczości, po studentów i doktorantów wyższych uczelni ze wspomnianych obszarów (Z recenzji dr. hab. inż. Jerzego Kosińskiego, prof. AMW). ****** Digital Evidence – Theory and Practice in Polish Criminal Trial The author attempts to address the problem of using digital evidence in Polish criminal trial from the perspective of the third decade of the 21st century. He discusses technical as well as penal and procedural issues, considering the need to reconcile theory and practice. Digital evidence, a frequent component of contemporary criminal proceedings, is an extremely complicated matter from the perspective of forensic science. The reflections are supported by empirical data obtained during 2019 research, which was conducted through analysis of the final court proceedings.

Estudios Latinoamericanos, wydawane przez Polskie Towarzystwo Studiów Latynoamerykanistycznych, jest najstarszym polskim czasopismem publikującym materiały naukowe związane z szeroko rozumianą historią i kulturą Ameryki Łacińskiej. Ukazuje się od roku 1972. Do roku 1995 wydawane było przez Instytut Historii PAN. Twórcą pisma i jego pierwszym redaktorem był prof. dr hab. Tadeusz Łepkowski. W roku 1988 zastąpił go dr Ryszard Stemplowski. W latach 1995-2011 czasopismem kierował prof. dr hab. Aleksander Posern-Zieliński, a w roku 2012 redaktorem został prof. dr hab. Mariusz Ziółkowski. Artykuły publikowane są w języku hiszpańskim, portugalskim, angielskim lub francuskim.

Estudios Latinoamericanos, wydawane przez Polskie Towarzystwo Studiów Latynoamerykanistycznych, jest najstarszym polskim czasopismem publikującym materiały naukowe związane z szeroko rozumianą historią i kulturą Ameryki Łacińskiej. Ukazuje się od roku 1972. Do roku 1995 wydawane było przez Instytut Historii PAN. Twórcą pisma i jego pierwszym redaktorem był prof. dr hab. Tadeusz Łepkowski. W roku 1988 zastąpił go dr Ryszard Stemplowski. W latach 1995-2011 czasopismem kierował prof. dr hab. Aleksander Posern-Zieliński, a w roku 2012 redaktorem został prof. dr hab. Mariusz Ziółkowski. Artykuły publikowane są w języku hiszpańskim, portugalskim, angielskim lub francuskim.