„Hasłem naszym mizeria, okryciem nędza, napojem łzy”. Myśląc o historii niewolnictwa, niejednokrotnie nie pamiętamy o historii polskich chłopów i chłopek. Ale jak inaczej nazwać ich darmową pracę pod ciągłą groźbą kary cielesnej? Jedynie dzięki dokładnemu przyjrzeniu się tej przemilczanej historii możemy zrozumieć istotę strategii przetrwania w systemie pańszczyzny. Dopiero wtedy możemy również dostrzec nić łączącą niewolniczą pracę na polskim dworze z służebną formą naszych współczesnych form zatrudnienia. Bo to nie rewolucja przemysłowa, tylko folwarczny przemysł okrucieństwa stanowił prolog do współczesności. Antropolog Kacper Pobłocki w błyskotliwym i erudycyjnym Chamstwie rzuca nowe światło na zmitologizowaną opowieść o czasach Rzeczpospolitej szlacheckiej. Nie boi się stawiać trudnych pytań dotyczących chłopskiego niewolnictwa, obrazowo ukazuje krwawą przemoc panów i odważnie kreśli historię polskiego patriarchatu, dowodząc, że w tym splocie klasowych podziałów, okrucieństwa i wyzysku zaklęta jest nasza „ojczyzna pańszczyzna”. „„Chamstwo” jest gruntownym, rewelatorskim studium pańszczyźnianego świata. Proponuje inną opowieść o naszych narodowych mitologiach, o polskich „przeklętych problemach”, gdyż oddaje głos tym, których nazywano Wielkimi Niemowami, bo mieli uszy wyłącznie „ku słuchaniu” – pańszczyźnianym chłopom. Kacper Pobłocki wywołuje klisze, często drastyczne, które przez stulecia pozostawały w ciemni oficjalnej historii. „Chamstwo” jest dziełem otwierającym nowy dyskurs o „pańskości” i „chłopskości”, o społecznych rodowodach i tożsamości kulturowej Polaków oraz o tym, komu wciąż „słoma wyłazi z butów”.” prof. Roch Sulima

Autorka "Służących do wszystkiego" wraca do tematu wiejskich kobiet, ale tym razem to opowieść zza drugiej strony drzwi chłopskiej chałupy. Podczas, gdy Maryśki i Kaśki wyruszają do miast, by usługiwać w pańskich domach, na wsiach zostają ich siostry i matki: harujące od świtu do nocy gospodynie, folwarczne wyrobnice, mamki, dziewki pracujące w bogatszych gospodarstwach. Marzące o własnym łóżku, butach, szkole i o zostaniu panią. Modlące się o posag, byle „nie wyjść za dziada” i nie zostać wydane za morgi. Dzielące na czworo zapałki, by wyżywić rodzinę. Często analfabetki, bo „babom szkoły nie potrzeba”. Nasze babki i prababki. Joanna Kuciel-Frydryszak daje wiejskim kobietom głos, by opowiedziały o swoim życiu: codziennym znoju, lękach i marzeniach. Ta mocna, głęboko dotykająca lektura pokazuje siłę kobiet, ich bezgraniczne oddanie rodzinie, ale też pragnienie zmiany i nierówną walkę o siebie w patriarchalnym społeczeństwie.

Z tej książki dowiesz się, że zabić cię może: taniec, brudne ręce, seks, w zasadzie wszystko. W 1518 roku kobieta zaczęła tańczyć w centrum Strasburga. Po tygodniu dołączyły do niej 34 osoby, po miesiącu kolejne 400. Wszyscy zmarli z powodu ataków serca, udarów mózgu, wycieńczenia organizmu. Zatańczyli się na śmierć. Od stuleci ludzkość była nawiedzana przez śmiercionośne plagi. Od czasów Imperium Rzymskiego, przez średniowiecze, aż po XX wiek dżuma, gruźlica, cholera i inne choroby próbowały zabić jak najwięcej osób. "Co nas (nie) zabije". Największe plagi w historii ludzkości pozwala spojrzeć nam na najmroczniejsze chwile w historii. Z lekkością i humorem poznać najtragiczniejsze zarazy oraz bohaterów, którzy z nimi walczyli.

Próbowałyście zmienić własną matkę? Nie ma szans. Ale relację z nią można uzdrowić. Autorka przeciwstawia się powszechnej w naszej kulturze tendencji do obwiniania matek i proponuje, by zacząć zmianę od siebie. Podpowiada, jak wziąć odpowiedzialność za własne uczucia i reakcje. Dzieli się swoim osobistym i zawodowym doświadczeniem, z którego jasno wynika: moja relacja z matką zależy ode mnie. Z córką też. Lektura obowiązkowa dla matek i córek, które chcą się wydostać z kręgu wzajemnych pretensji, żalu, poczucia winy. I wyjść na wolność.

Z tej książki dowiesz się: Co łączyło Zygmunta Freuda ze Steve’em Jobsem? Jak wyglądały prehistoryczne przypadki trepanacji czaszki? Dlaczego choroby psychiczne leczono lobotomią? Co wspólnego miał gangster Al Capone z kompozytorem Robertem Schumannem? Przez lata psychiatria uchodziła za czarną owcę medycyny. Wizyta u psychiatry była ostatecznością i często wiązała się z ostracyzmem społecznym. Nie pomagał fakt, że powstające teorie dotyczące leczenia schorzeń psychicznych często były ze sobą sprzeczne. Jeffrey A. Lieberman – były szef Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego – prowadzi nas, wręcz w detektywistyczny sposób, przez historię jednej z najciekawszych dziedzin medycyny. Pokazuje trudności, przed którymi stawali psychiatrzy, próbując znaleźć przyczyny chorób i sposoby na skuteczne ich wyleczenie. Ale przede wszystkim opowiada o tym, jak długo psychiatrzy musieli walczyć o udowodnienie tego, że choroby, którymi się zajmują, istnieją naprawdę. Książki dobre nie tylko w teorii! Powyższy opis pochodzi od wydawcy.

Lubisz wciągające, ale i ważne książki historyczne? Nie możesz ominąć najnowszej pozycji Dariusza Kalińskiego. "Czerwona zaraza - jak naprawdę wyglądało wyzwolenie Polski". Książka ta jest niezwykle ciekawa, choć niełatwa zarazem. Opowiada o tym, jak stalinowskie wojska "wyzwalały" Polskę po II wojnie światowej. "Czerwona zaraza" nie jest jedynie powieścią dla entuzjastów najnowszej historii. Opisuje ona niełatwą polską historię, która ciągle ma wpływ na naszą rzeczywistość. Książka Kalińskiego pozwoli nam więc nie tylko zrozumieć powojenną historię naszego kraju, ale też wiele spraw współczesnych. Książka opisuje rzekome wyzwolenie Rzeczpospolitej po II wojnie światowej i budowę komunizmu. Nie skupia się jednak wyłącznie na kwestiach politycznych, ale też społecznych i przede wszystkim ekonomicznych. Bardzo dużo miejsca w książce poświęcono temu, jak komuniści ze Związku Radzieckiego grabili polski majątek, demontowali fabryki i magazyny, a nawet rozbierali tory kolejowe. Szeroko opisany jest też aparat komunistycznej bezpieki - to jak niszczono polską tożsamość i próbowano zatrzymać legendę Armii Krajowej oraz Żołnierzy Wyklętych. Wyjątkowo tragicznie brzmią opisy polskich kobiet, które były traktowane przez radzieckie wojska jedynie jako wojenne łupy, z którymi można zrobić wszystko, co tylko się chce. Wzruszające są również historie polskich dzieci, które zostawały zamykane przez czerwonoarmistów w przerażających obozach. Nie jest to oczywiście łatwa historia, ale bez wątpienia każdy Polak powinien ją znać.

Która z żon partyjnych dygnitarzy nazywana była towarzyszką królową? Czyja tapirowana fryzura zyskała status ludowej legendy? Jak zostawało się gwiazdą szklanego ekranu w PRL-u? Czerwonymi księżniczkami nazywane były w czasach PRL-u żony i partnerki partyjnych dygnitarzy oraz kobiety uważane za wpływowe. Jak wyglądało ich życie? Czy rzeczywiście było usłane różami? Czy opływały w luksusy i dobra, o jakich zwykła Polka udręczona walką o zdobycie najpotrzebniejszych, często niedostępnych dóbr, mogła jedynie pomarzyć? Iwona Kienzler w swojej najnowszej książce szuka odpowiedzi na te pytania, przybliżając nam losy m.in. Niny Andrycz, Zofii Gomułkowej, Stanisławy i Ariadny Gierek, Ireny Dziedzic.

Co byśmy robili, gdyby nie było w naszym świecie książek ? Bez książek siedzielibyśmy teraz na łące i paśli owce. Śmiejesz się ? Powiem Ci, że bez książek nie byłoby ani telefonu, ani telewizora, ani komputera i internetu. Nie wierzysz ? To obejrzyj film o kulturach pierwotnych. Żyją bez książek i na prostym poziomie. Nasz XXI wiek (pomimo pewnycch trudnośi) jest jednak wiekiem możliwości. Porównaj poziom rozwoju kultury piśmienniczej i niepiśmienniczej. Analfabetyzm XIX wieku - to brak umijętności czytania i brak możliwości czytania. Analfabetyzm XXI wieku - to brak umiejętności zrozumienia tekstu i brak chęci czytania. Podkreślam, iż czytanie to czynność magiczna wpływająca na rozwój człowieka ! [ z okładki]

Czy można być żarliwym nazistą i troskliwym ojcem? Josef Mengele wysyła setki tysięcy węgierskich Żydów do komór gazowych. Jednocześnie przeżywa z żoną drugi miesiąc miodowy w Auschwitz. Hans Frank nadzoruje trwającą w Polsce rzeź. Wieczorami jest troskliwym ojcem i godzinami ćwiczy z synem grę na pianinie. W Norymberdze Hermann Göring czeka na wykonanie kary śmierci. Pisze stamtąd pełne miłości listy do ukochanej córeczki. Jak to jest być dzieckiem zbrodniarza, który przyczynił się do śmierci milionów ludzi? Jak żyć z nazwiskiem, które jest synonimem największego zła? Czy można kochać kata? Dzieci czołowych nazistów po raz pierwszy opowiadają o swoich ojcach. Jedni potępiają zbrodniczą działalność rodziców na rzecz Trzeciej Rzeszy, inni próbują ją usprawiedliwiać. Kochają i nienawidzą. Czułość miesza się w nich z odrazą. Doniesienia o zbrodniach przesłaniają sielankowe wspomnienia z dzieciństwa. Jednak tylko oni mogą dostrzec człowieczeństwo w tych, w których my widzimy wyłącznie okrutnych sadystów.

"Historia Przysietnicy" to interesująca podróż przez siedem i pół stulecia dziejów miejscowości - od samych jej poczatków w XIII wieku, aż po czasy zupełnie niedawne...[Przedmowa]

Literatura w języku ukraińskim.

Zdecydowanie wyjątkowa książka dla młodzieży (od 10 do 113 lat). Skąd się biorą pieniądze, jak zarobić, ale się za bardzo nie narobić, co się opłaca, a co nie, gdzie kupić taniej, jak ratować sytuację, kiedy w skarbonce albo w portfelu widać dno. Po co Ci ekonomia? Przekonaj się!

Czy o „takich” tematach w ogóle powinno się pisać? Po co wyciągać „te” brudy na światło dzienne? Nie lepiej „to” zostawić? Kamil Janicki, autor Pierwszych Dam II Rzeczpospolitej i Epoki hipokryzji, odpowiada w swojej najnowszej książce: „Nie, nie lepiej”. Pisać wprost to obowiązek historyka. Gwałt? Rzecz jasna winna jest kobieta. I to ona musi udowodnić, że jej opór był „nieprzerwany, rzeczywisty i niesymulowany”. Molestowanie dzieci? Niemożliwe, bo przecież „ich świadectwa przed sądem są dla znawcy zupełnie bezwartościowe”. Obmacywanie na ulicach, seksualne wykorzystywanie w pracy? Nękanie? Dewiacje? Zboczenia? „Przecież u nas w kinie nawet całusa nie zobaczysz… wszystko cenzurują”. Lektura Epoki milczenia to odkrywanie świata ukrytego za kotarą pozornej cnotliwości, konwenansów i mieszczańskiego tabu. Odkrywanie Rzeczpospolitej pełnej hipokryzji, nigdy nieukaranych zbrodni, ludzkiej krzywdy i lekceważącego rechotu dziennikarskich hien.