Zakupiono ze środków finansowych Biblioteki Narodowej. Reporterska opowieść o najbardziej dramatycznym roku XX stulecia. Autorka wkracza na ziemie przez chwilę niczyje albo właśnie zagarnięte przez nową władzę, by przyjrzeć się z bliska losom ostatnich żyjących świadków tamtego czasu. Ludzi, którzy gonieni strachem próbowali się przedrzeć przez skuty lodem Zalew Wiślany (było ich pół miliona), przesiedleńców, którzy w swoich nowych domach zastawali jeszcze ich poprzednich właścicieli, szabrowników, dla których wyzwolone tereny stały się gigantycznym sklepem, ludzi, którzy o włos wyprzedzili własną śmierć.

Jego życiem interesowali się osobiście szef KGB, 10 generałów polskiej bezpieki oraz ministrowie Moczar i Kiszczak. Jego filmy śledzili kolejni szefowie partii i państwa: od Gomułki, plującego na pesymizm "Niewinnych czarodziejów", poprzez Gierka, któremu żona kazała usunąć pornografię z "Ziemi obiecanej", po Jaruzelskiego, który przy okazji "Człowieka z żelaza" chciałby udowodnić, że w Grudniu 1970 roku armia była niewinna. Autorzy opisują życie swego bohatera na skrzyżowaniu polityki, codzienności i pracy nad kolejnymi filmami, z których wiele stanie się arcydziełami światowego kina. Kłopoty z cenzurą, władzami kinematografii i nacjonalistami, którzy go od zawsze nienawidzą. Sięgają po nieznane materiały z archiwów - również PRL-owskiej bezpieki - ale przede wszystkim rozmawiają z samym Andrzejem Wajdą, świadkiem epoki. Książka stanowi ważne dopełnienie dyskusji jaka toczy się wokół filmu "Wałęsa. Człowiek z nadziei" Andrzeja Wajdy.

Unikatowe wydawnictwo podsumowujące karierę znakomitego i wszechstronnego artysty, wokalisty i muzyka, jednej z najwybitniejszych postaci polskiej piosenki. Książka prezentuje jego muzyczną biografię, znajdziemy w niej fragmenty wywiadów oraz wypowiedzi przyjaciół, dzięki czemu dokładnie opisuje ona życie prywatne i dorobek artystyczny. Album jest bogato ilustrowany archiwalnymi zdjęciami. Na trzech płytach audio towarzyszących wydawnictwu znalazły największe przeboje artysty, utwory wykonywane przez Andrzeja Zauchę z zespołami Dżamble oraz piosenki poetyckie. Na płycie DVD znajdziemy archiwalne nagrania telewizyjne i teledyski do najpopularniejszych utworów Andrzeja Zauchy. [wydawnictwoagora.pl]

Jan Rodowicz „Anoda” był legendą Szarych Szeregów. To on pierwszy rzucił butelkę zbenzyną podczas akcji pod Arsenałem. UB przyszło po niego w Wigilię 1948 r. Dwa tygodnie później już nie żył. Oficjalna wersja mówiła: wyskoczył z okna czwartego piętra gmachu Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Czy

Michelle Obama opisuje doświadczenia, które ją ukształtowały - od dzieciństwa w południowym Chicago, przez lata godzenia macierzyństwa z karierą, aż do czasu spędzonego w najsłynniejszym domu świata. Z niebywałą szczerością, odwagą i humorem odkrywa kulisy swojego życia rodzinnego. Opisuje, jak Obamowie znaleźli się w centrum zainteresowania światowych mediów i jak wyglądało ich życie w Białym Domu przez osiem kluczowych lat, kiedy poznawała Amerykę, a Ameryka poznawała ją. To zaskakująco intymny rozrachunek z życiem kobiety wrażliwej i stanowczej, która konsekwentnie odmawiała spełniania oczekiwań innych i której historia zachęca, by pójść w jej ślady. "Nie wiem wszystkiego o Ameryce, o życiu, o tym, co przyniesie przyszłość. Znam jednak siebie. Mój ojciec Fraser nauczył mnie ciężko pracować, często się śmiać i dotrzymywać słowa. Moja matka Marian pokazała mi, jak samodzielnie myśleć i korzystać z własnego głosu. W naszym zatłoczonym mieszkanku na South Side w Chicago pokazali mi, że należy doceniać wartość historii: naszej rodziny, mojej własnej, kraju. Nawet jeśli bywa brzydka lub niedoskonała. Nawet jeśli odcisnęła głębsze piętno, niżbyśmy chcieli. Twojej historii nikt ci nie odbierze. Należy do ciebie." z Przedmowy. Osobiste wspomnienia najbardziej lubianej Pierwszej Damy Stanów Zjednoczonych.

Pierwsza biografia Bogusława Meca - piosenkarza, artysty plastyka i kompozytora. Książka ta nie jest opowieścią o estradzie, o piosenkach i piosenkarzach. To przejmująca historia człowieka, który od najmłodszych lat musiał walczyć o akceptację. Kochał i niszczył. Budził podziw i zrażał do siebie innych. To także zapis niezwykłej i trudnej miłości do żony, która przez długie lata wyciągała go z różnych piekieł. Życie Bogusława Meca było ciekawsze niż jego twórczość - mówią bliscy. Piosenkarz, który zasłynął utworem "Jej portret", nie akceptował wad ani u siebie, ani u innych. Istnieje tylko czerń i biel

Takiego Bralczyka nie znacie. Dobrodusznego wobec świata, nawet tego popełniającego językowe błędy i krytycznego wobec siebie. Urodzonego nie tam, gdzie się urodził i zupełnie nie wtedy. Szukającego swojego miejsca w świecie, gdzie czuje się prowincjuszem i osiągającym sukcesy, na które wcale nie zasługuje. Profesor Jerzy Bralczyk w szczerej (o ile to w ogóle możliwe - zastrzega), błyskotliwej i pełnej humoru rozmowie z Pawłem Goźlińskim i Karoliną Oponowicz opowiada o tym, jak to się bywało cudownym dzieckiem, pełnym kompleksów nastolatkiem, samotnym ojcem w Szwecji, tropicielem absurdów propagandy, gwiazdą uniwersytetów i mediów, redaktorem konstytucji, ale też niepewnym siebie synem, bratem, ojcem, dziadkiem i mężem.

Ks. profesor Józef Tischner kładąc się do popołudniowej drzemki mówił, że należy go budzić w dwóch przypadkach: gdyby dzwonił Ojciec Święty albo gdyby zniesiono celibat. A może być zniesiony w każdej chwili, bo jest tylko przepisem, nie dogmatem. Mówi się wśród księży, że do piątego roku po święceniach ksiądz jeździ na diable, po piątym diabeł na księdzu. Celibat. Czym jest? Tylko bezżeństwem, jak twierdzi jeden z bohaterów tej niezwykłej książki, czy nakazem całkowitej wstrzemięźliwości seksualnej? Pomaga w wypełnianiu posługi kapłańskiej, przynosząc nieziemski wręcz pokój w sercu, jak tłumaczy inny ksiądz, czy przeciwnie, powoduje frustrację księży, w związku z tym prowadzących nierzadko drugie życie? Ta świetnie udokumentowana i wyważona książka oddaje głos księżom ukazując ich jako ludzi z krwi i kości. Odczuwających głód, pragnienie, zmęczenie i.. popęd seksualny. Ani sutanna, ani głęboka wiara, ani nawet święcenie kapłańskie tego nie zmienią. Marcin Wójcik w swoich reportażach opowiada nie tylko ich historie, ale także historie ich byłych i obecnych partnerów, partnerek, teściowych, a nawet wnuczek. Są to opowieści zakończone happy endem lub tragedią, proste i niewiarygodnie pogmatwane, pełne miłości ale też te pełne goryczy, podłości i szokującego cynizmu. Autor dzieli się z czytelnikiem tymi historiami z reporterską wirtuozerią, uczciwością i jednocześnie z ogromną wrażliwością.

"Co to, to nie" może stanowić początek istotnej debaty o tym, jak nie wykluczać i jednocześnie trzymać standardy. Niektórym książka Haliny Bortnowskiej pomoże skrystalizować swoje poglądy na tak trudne i złożone tematy jak stosunek do in vitro, aborcji, eutanazji, współczesnego antysemityzmu czy mentalności kary śmierci. Inni dowiedzą się z niej, na czym polega sztuka życia publicznego. Jeszcze inni będą tę książkę czytać po prostu jak poradnik, pomagający żyć, kochać, słuchać, rozumieć, odmawiać, wybierać, świętować, cierpieć, towarzyszyć cierpieniu czy być wolnym. Część czytelników pozna dzięki tej książce cechy dobrej pracy i uzyska wskazówki jak skutecznie pracować z grupą. Innych zainteresują przepisy kucharskie. Dla części najciekawsze będą rozważania poświęcone wierze, religii, Kościołowi, myśli Jana Pawła II. Zgodnie z tytułem, jedni będą czytać "Co to, to nie" jako głos sprzeciwu, a inni jako "myślennik" - czy nawet "zamyślennik". Myśli o Harrym Potterze i bohaterkach "Trylogii" Sienkiewicza przeplatają się z namysłem nad różnymi postaciami kwadratury koła i nad tym, co jest obecnie zadaniem ludzkości do wykonywania za każdym razem od nowa. Żywe zainteresowanie ważnymi problemami i przenikliwe rozważania ułatwiają zrozumienie współczesnego świata. "Co to, to nie. Myślennik Haliny Bortnowskiej" wypływa z bogatego życiowego doświadczenia. To dowód głębokiego zaintrygowania plątawidłami i próba wysnuwania z nich sensu. Nawet wtedy, gdy jest to sprzeciw, to bez wykrzyknika. "Każdy tekst Haliny Bortnowskiej czytam z ogromnym zaciekawieniem. Jej głos jest tyleż osobny, co i osobisty" - pisze w przedmowie do książki Adam Michnik. Jerzy Sosnowski pisze w posłowiu: "Z niniejszej książki wynotowuję myśl, która wyraża być może to najważniejsze, co Halinie Bortnowskiej zawdzięczam: "...jeśli choć jeden człowiek popełni o jedno świństwo mniej, bo posłuchał sumienia, to jest nadzieja".

Tomek Mackiewicz "Czapkins" - dla jednych pozytywny człowiek, który robił wszystko dla swoich marzeń, dla innych nierozważny i szalony ryzykant, który nie widział dalej niż czubek własnego nosa. Nie dowiemy się już, jakim naprawdę był człowiekiem, ale zawsze możemy spróbować lepiej go poznać. Czapkins. Prawdziwa historia Tomka Mackiewicza to opowieść o człowieku, dla którego nie liczyła się sława ani honory. Tomek żył marzeniami. Nikt nie traktował go jako poważnego himalaistę. Nie stać go było na porządny sprzęt, nie miał za sobą bogatych sponsorów, wspinał się w wąskim gronie przyjaciół, bez wsparcia tragarzy i pomocników. Mimo, że nie cieszył się popularnością w wspinaczkowym światku, to mieszkańcy himalajskich wiosek darzyli go ogromnym szacunkiem. Nie zachowywał się jak bogata gwiazda myśląca tylko o sobie, tylko jak jeden z nich - człowiek gór. Historia Tomka to opowieść o wzlotach i upadkach, sukcesach i porażkach. W książce znajdziemy wypowiedzi najbliższych mu osób, przyjaciół z grona wspinaczkowego, w tym Elisabeth Revol, z którą udał się na swoją ostatnią wyprawę ku marzeniom. Nie brakuje tu także opisu brawurowej akcji ratunkowej, wraz z komentarzami Adama Bieleckiego, Jarosława Botora, Denisa Urubko i Piotra Tomali, którzy to nie bacząc na nic, ruszyli Tomkowi i Eli na pomoc. Niestety Mackiewiczowi nie udało się już pomóc. Czapkins to piękna opowieść o miłości, samotności, nałogach i walce z własnym sobą. Historia człowieka, który ponad wszystko cenił sobie wolność i marzenia. Dwa największe nałogi, dla których poświęcił wszystko, ale dzięki którym mógł być sobą.

Ariadna Gierek-Łapińska. Towarzyszy jej legenda genialnej polskiej okulistki. Każdy chce leczyć oczy tylko u niej. Ale sławę wyprzedza plotka: synowa Edwarda Gierka musi przecież mieszkać w marmurach, jeździć na ciuchy do Paryża, kąpać się w kryształowej wannie oraz być córką Leonida Breżniewa. W marcu 2007 roku cała Polska ogląda w telewizji jej białą, koronkową bieliznę. Alkohol zabija jej karierę, ale ona zaprzecza, że pije. Traci prawo do wykonywania zawodu i szpital, który zbudowała w Katowicach. Słynna Gierkowa strącona z piedestału? - Nie-do-cze-ka-nie - mówi nam.