Niemal wszyscy znają go z serialu "Ranczo", gdzie brawurowo zagrał Czerepacha, bezwzględnego doradcę wójta. Nieco starsi zapamiętali płochliwego „inżyniera instalacji podziemnych”, Tadeusza Norka, trzymanego krótko przez żonę Danutę, w którego wcielał się w "Miodowych latach", oraz jego role w cyklu "Dekalog" Krzysztofa Kieślowskiego. Tylko nieliczni wiedzą, jakim jest człowiekiem, gdy zmywa charakteryzację. Kim zatem jest Artur Barciś? To nie tylko utalentowany aktor i reżyser, szczęśliwy i spełniony człowiek: mąż ukochanej żony Beby, wspaniały ojciec i dziadek. To niezwykła osobowość – człowiek wielu zalet i talentów. Kiedy życie go do tego zmuszało, pasł krowy, dziergał oryginalne swetry, chodził na szesnastocentymetrowych szpilkach, zdzierał azbest z wież World Trade Center. Jako jeden z pierwszych aktorów w Polsce założył własną stronę internetową barcis.pl, by być w kontakcie z fanami. W czasie pandemii zamieszczał na YouTubie swoje wiersze ostrzegające przed COVID-19. Ze szczerej i fascynującej rozmowy z Kamilą Drecką dowiesz o nim znacznie więcej.

Portrety jedenastu aktorek. "Aktorki" to nie tylko wnikliwy opis ról i zawodowych osiągnięć bohaterek, ale również wspaniała kronika polskiej kultury z perspektywy jej najbardziej fotogenicznych symboli. Znalazło się tu miejsce na uśmiech i wdzięk, ironię i suspens. Dzięki wspaniałym, często odkrywczym opowieściom sławnych aktorek poznajemy zapachy i klimat międzywojnia, smutek stalinizmu i komunizmu, a także kontrastujące ze sobą kolory transformacji. Wewnątrz spraw wielkiej wagi stale rozgrywają się prywatne i sceniczne melodramaty, sensacje, a nawet kryminały. A nieuchwytne dotąd ikony polskiego kina i teatru, takie jak Teresa Budzisz-Krzyżanowska, podczas lektury stają się członkami naszych rodzin. "Aktorki" Łukasza Maciejewskiego to świetnie napisana, nostalgiczna, skrząca się humorem opowieść o czymś pozornie nieuchwytnym - fenomenie aktorstwa. Ze wszystkimi bohaterkami książki - od nieżyjących już Ireny Kwiatkowskiej i Krystyny Feldman po Ewę Błaszczyk - autor spotkał się i rozmawiał osobiście.

Wywiad rzeka z Andrzejem Sewerynem. Z jednym z najwybitniejszych polskich aktorów rozmawiają Arkadiusz Bartosiak i Łukasz Klinke. Wśród poruszanych tematów znajdują się zarówno zagadnienia dotyczące świata teatru i filmu, polityki, a także życia prywatnego. Aktor opowiada między innymi o wspomnieniach z dzieciństwa, młodości i początkach pracy artystycznej. Pasjonująca lektura dla wszystkich wielbicieli teatru i filmu...(https://aros.pl/ksiazka/andrzej-seweryn-ja-prowadze)

Jego życiem interesowali się osobiście szef KGB, 10 generałów polskiej bezpieki oraz ministrowie Moczar i Kiszczak. Jego filmy śledzili kolejni szefowie partii i państwa: od Gomułki, plującego na pesymizm "Niewinnych czarodziejów", poprzez Gierka, któremu żona kazała usunąć pornografię z "Ziemi obiecanej", po Jaruzelskiego, który przy okazji "Człowieka z żelaza" chciałby udowodnić, że w Grudniu 1970 roku armia była niewinna. Autorzy opisują życie swego bohatera na skrzyżowaniu polityki, codzienności i pracy nad kolejnymi filmami, z których wiele stanie się arcydziełami światowego kina. Kłopoty z cenzurą, władzami kinematografii i nacjonalistami, którzy go od zawsze nienawidzą. Sięgają po nieznane materiały z archiwów - również PRL-owskiej bezpieki - ale przede wszystkim rozmawiają z samym Andrzejem Wajdą, świadkiem epoki. Książka stanowi ważne dopełnienie dyskusji jaka toczy się wokół filmu "Wałęsa. Człowiek z nadziei" Andrzeja Wajdy.

Unikatowe wydawnictwo podsumowujące karierę znakomitego i wszechstronnego artysty, wokalisty i muzyka, jednej z najwybitniejszych postaci polskiej piosenki. Książka prezentuje jego muzyczną biografię, znajdziemy w niej fragmenty wywiadów oraz wypowiedzi przyjaciół, dzięki czemu dokładnie opisuje ona życie prywatne i dorobek artystyczny. Album jest bogato ilustrowany archiwalnymi zdjęciami. Na trzech płytach audio towarzyszących wydawnictwu znalazły największe przeboje artysty, utwory wykonywane przez Andrzeja Zauchę z zespołami Dżamble oraz piosenki poetyckie. Na płycie DVD znajdziemy archiwalne nagrania telewizyjne i teledyski do najpopularniejszych utworów Andrzeja Zauchy. [wydawnictwoagora.pl]

Łobuziara z urodą nastolatki i głosem Jana Himilsbacha, w zasadzie nie musiała niczego grać. Pojawiła się w polskim kinie znikąd i od razu stała się fenomenem: przed kamerą bardziej naturalna od szkolonych aktorek, utożsamiała „polski sen lat 90.” – była idealną dziewczyną z sąsiedztwa, która trafiła na okładki magazynów i do telewizji w szczytowych godzinach oglądalności. Ania Przybylska została „Królową Serc” w kraju, w którym ludzie sukcesu - zwłaszcza „piękni i młodzi” - nigdy nie mają łatwo. Była sympatyczną Marylką ze Złotopolskich, ale też dziewczyną z rozkładówki „Playboya”. Raz mówiła, że nie ma pomysłu na życie poza aktorstwem, innym razem – że na pierwszym miejscu jest rodzina. Długo nie miała szczęścia w miłości, lecz ciągle była zakochana....[lubimyczytac.pl]

Pole zainteresowań naukowych pisma stanowią teoretyczne i historyczne zagadnienia sztuk plastycznych, multimediów, filmu, dramatu i muzyki. Kolejne tomy mają charakter zbiorowych prac monograficznych. Podejmowane są w nich zagadnienia istotne z punktu widzenia współczesnej sztuki w powiązaniu aktualnymi zagadnieniami rozważanymi na gruncie nauk humanistycznych (np. globalizacją, posthumanizmem, cyberkulturą, zagadnieniami nowej wspólnoty itp.). Pismo jest rocznikiem. Publikuje teksty autorów polskich z większości ośrodków naukowych. Dążymy do uwzględniania prac młodych badaczy. Zamieszczanych jest też wiele artykułów autorów zagranicznych, np. z Anglii, Niemiec, Stanów Zjednoczonych, Słowenii, Ukrainy.

Margins and Marginalization The concepts spelled out in the title Margins and Marginalization usually carry negative connotations. They are associated with having to live outside the main current of events, or with the peripheral and thus inessential aspects of an artwork. Such an understanding assumes a sharp division into major, central, important elements, and minor or marginal ones. However, the validity of such division has been questioned by some contemporary theoreticians and artists. Its arbitrariness and relativist character had been also pointed out in the past. The aim of the 2014 volume is to investigate the occurrence of the titular concepts in the theory and practice of both old and contemporary art. We wish to examine different conceptualizations of margins and marginalization and we are open to a broad range of approaches to his topic.

PERFORMATIVE ASPECTS OF ART The concept of performativity has been usually evoked in the discussions on the philosophy of language and the reflection on theatre and performance art. However, in recent years there have been some attempts to broaden its scope. The theoretically inclined researchers have been working out the main assumptions of the aesthetics of performativity. These are claimed to include the challenging of the boundaries of artistic disciplines, and emphasizing the active role of the recipients, for whom the art works become events developing in consequence of their actions. Besides those attempts to grasp the theoretical consequences of “the performative turn”, one should also note some very interesting practical analyses, employing the theory in the discussion on concrete works from different domain of art. It appears that one can discover transformational potential, focus on change rather than just existence, even in the domains traditionally regarded as “artifactual” (painting, sculpture, installations). The planned volume of “Art Inquiry” will be devoted to the reflection on both directions of expansion of the concept of performativity. We would like the authors to consider its general significance for aesthetics and for the theory of various domains of art. We also hope that they will show the changes occurring when its unique perspective is adopted in the discussion on both theatre, paratheatrical experiments, and film, and the domains which have traditionally emphasized the role of the artistic artifact. The title of this volume invites questions about the possible scope of performativity and its kinds. PERFORMATYWNE ASPEKTY SZTUKI Zagadnienie performatywności podejmowane było najczęściej w rozważaniach z zakresu filozofii języka oraz w refleksji nad teatrem i sztuką performance. W ostatnich latach zauważyć można jednak próby jego rozszerzenia. Z jednej strony zmierzają one do wypracowania założeń estetyki performatywności. Wśród jej cech wskazywane jest kwestionowanie granic poszczególnych dziedzin artystycznych, zaakcentowanie aktywnej roli odbiorców, dla których utwory stają się wydarzeniami rozwijającymi się w wyniku ich działań itd. Oprócz prób sformułowania teoretycznych konsekwencji „zwrotu performatywnego” zauważyć można także bardzo interesujące konkretne analizy polegające na uwzględnieniu właściwych dla niego założeń przy rozważaniu dokonań z różnych obszarów sztuki. Okazuje się, że nawet w obszarach twórczości uważanych tradycyjnie za „wytwórcze” (malarstwo, rzeźba, instalacja) odkryć można aspekty transformacyjne, zakładające nie trwanie, a przemiany. W najnowszym tomie „Art Inquiry” przewidywane jest rozważenie obu zasugerowanych wyżej obszarów ekspansji idei performatywności. Z jednej strony rozważone mają być jej ogólne konsekwencje dla estetyki i teorii różnych dziedzin sztuki. Z drugiej, pokazane zmiany występujące, gdy właściwy dla niej punkt widzenia zostanie uwzględniony zarówno w obszarze refleksji teatralnej, parateatralnej, filmowej, jak w dziedzinach, w których tradycyjnie akcentowano rolę wytwarzanego przedmiotu (dzieła). Tytuł tego tomu ma właściwie charakter pytania o możliwy zakres performatywności i jej odmiany.