Egzotyczne wycieczki to niebezpieczne hobby. Co roku kilkuset spragnionych wrażeń Polaków ginie podczas wakacyjnych wojaży. Dlatego nikogo nie dziwi, że nieszczęścia dotykają również uczestników wyprawy do Irlandii z biurem podróży „Hej Wakacje”. Nikogo poza pilotem wycieczki, którego męczy przeczucie, że coś tu nie gra. Tomasz Waciak nie ma jednak czasu na dochodzenia, bo musi się użerać z irlandzką pogodą, roszczeniową starszą panią, ciągłymi zmianami programu, zatruciami pokarmowymi i nieprzepartą ochotą, żeby strzelić sobie drinka. Albo trzy. Druga powieść Aleksandry Rumin to cięta satyra na Polaków za granicą, pełna obyczajowych obserwacji, wyrazistych postaci i najdziwniejszych perypetii. No i zbrodni, rzecz jasna.

Zaolzie - kraina nieustających, wciąż żywych, choć nieco zapomnianych, polsko-czeskich sporów. Zginęli za polską sprawę to kolejny tom relacji mieszkańców Zaolzia o trudnych losach Polaków, zamieszkujących ten skrawek Śląska Cieszyńskiego. Książka oddaje w szczególności hołd tym, którzy ginęli na Zaolziu za polską sprawę. Ginęli podczas II wojny światowej głównie dlatego. że byli Polakami. Także dlatego, że chcieli, aby ten „skrawek ziemi nad Olzą” należał do Polski. Lata powojenne nie były dla Polaków na Zaolziu łatwiejsze. W czasach komunizmu zmuszano ich do wstępowania do kołchozów, ponieważ ziemie te stały się częścią Czechosłowacji. Rozpoczął się także proces systematycznej czechizacji. Czesi nakłaniali Polaków do wyrzekania się swojej narodowości, między innymi oferując im w zamian lepsze stanowisko albo pracę w ogóle...

Hubert Klimko-Dobrzaniecki był zafascynowany Islandią od wczesnej młodości, właściwie już od dzieciństwa. W pościgu za tym zauroczeniem dotarł na tę niezwykłą wyspę bynajmniej nie jako turysta: studiował tam, imał się różnych zajęć, zawierał liczne znajomości i przyjaźnie. Dzięki temu Czytelnik może spojrzeć na Islandię od środka, zobaczyć ją oczami autora, który wiele lat na niej spędził, ale w końcu postanowił ją opuścić… Interpretacja Bartosza Głogowskiego wydobywa humor i autoironię podszyte melancholią, tak charakterystyczne dla tej opowieści.

„Ona przejdzie obok życia” – ta przepowiednia ciotki chiromantki wracała do Barbary Młynarskiej jak bumerang. W młodości zawsze w czarnym kapeluszu, dlatego nazywana „Kardynałem”; aktorka, poetka, kolekcjonerka rodzinnych pamiątek. Od lat w Szwajcarii. Siostra Wojciecha Młynarskiego. Dzieciństwo spędziła w rodzinie o wielopokoleniowych tradycjach, w domu rodziców matki – Cecylii i Tadeusza Zdziechowskich w Komorowie. Wychowywana, jakby XIX wiek trwał w najlepsze, szybko doświadczyła, czym jest bieda, lęk przed groźną chorobą, samotność, odrzucenie. Strażniczka rodzinnego archiwum. Ma pamięć absolutną. Jej opowieści pełne są anegdot o najbliższych, o minionych czasach i niezwykłych artystach, o rodzinach Młynarskich, Zdziechowskich, Rubinsteinów. Poznajemy ich nieoficjalnie, z dala od kamer, mikrofonów i światła rampy. Towarzyszymy Barbarze, gdy Artur Rubinstein o trzeciej nad ranem pije przy niej zsiadłe mleko, dowiadujemy się, że mieszkanka pałacyku sąsiadującego z willą Neli i Artura Rubinsteinów – księżna Grace Kelly – przekradała się tylnymi drzwiami do Neli, żeby jeść bliny… Wspomnienia są bogato ilustrowane niepublikowanymi wcześniej fotografiami i rysunkami, a towarzyszą im wiersze i piosenki. Historie opowiedziane przez Barbarę spisał z wirtuozerskim wyczuciem, momentami delikatnie, momentami drapieżnie, czasem tonem lekkim, czasem bardzo poważnie utalentowany pisarz, publicysta i dziennikarz radiowy Jerzy Sosnowski. Ten duet stworzył wyjątkowe dzieło. To więcej niż biografia. To opowieść o niezwykłej wrażliwości, o rodzinnym dziedzictwie, o poszukiwaniu własnej drogi. Także o szczęściu, które... czasem się jednak zdarza.