Dwie pasjonujące rozmowy z wybitnymi aktorami Jerzym i Maciejem Stuhrem. Nie czytali wzajemnie swoich wypowiedzi przed publikacją, mamy więc okazję przekonać się, co naprawdę łączy, a co dzieli ojca i syna. Książka zawiera też scenariusz filmu "Obywatel" Jerzego Stuhra, wzbogacony przez reżysera o anegdoty z planu. Obywatel Stuhr to wciągające opowieści o karierze, rodzinie, Polsce. Osiągnięciami artystycznymi Jerzego i Macieja Stuhrów interesują się poważni krytycy, ale ich życiu osobistemu nie daje spokoju prasa brukowa. Z jakimi problemami przyszło im się zmagać? Jak ukształtowały ich wyzwania rzucane przez rzeczywistość? Kim są? Kim się czują? Co jest dla nich ważne? Co lubią, czego się obawiają, a co ich irytuje? Czy trzeba lubić swój kraj, żeby być dobrym obywatelem? Obywatel Stuhr to ciekawy porter dwóch wybitnych osobowości, aktorów różnych pokoleń, zaczynających kariery od występów kabaretowych, ale słynących zarówno z ról w popularnych komediach, jak i z wybitnych kreacji teatralnych.

Zakupiono ze srodków Biblioteki Narodowej. Jeśli ja, po rozstaniu się z Teatrem, nie umarłam, to tylko dlatego, że nadal chciałam się uczyć. Jak mam teraz żyć, nie tonąc we wspomnieniach, w tęsknotach za oklaskami czy w smutkach losowo pogłębiającej się samotności?... Jak stworzyć w myślach nieegocentryczne, a zatem lepsze, bo mądrzejsze, jutro? Którejś nocy przyśniło mi się, że ktoś skrzydlaty potrafi to robić bezbłędnie.

Bardzo żałuję jego decyzji o rezygnacji z aktorstwa, ale chyba potrafię go zrozumieć. Gadaliśmy kiedyś, i Marek, smutny, mówi do mnie: Andrzej, ja tak bardzo marzę, żeby jakiś reżyser mnie zrugał. Tymczasem przychodzę na plan i wszyscy mnie tylko poklepują po ramieniu. Powtarzają, że wspaniale, właśnie o to chodziło. Gdyby powiedział, że do dupy, fatalnie, jeszcze bym z siebie coś wykrzesał, a tak?. Andrzej Grabowski Jacek Wakar, autor bestsellerowej książki o Januszu Gajosie Przyczajony geniusz rozmawia z kolegami aktorami i reżyserami o Marku Kondracie. Rozmowy skrzą się od anegdot z planów filmowych i teatralnych garderób. Marek jest gejzerem żartów na planie. Zwierzał się, że u Krzysztofa Kieślowskiego przy filmie Bez końca nie mógł wytrzymać, bo wszystko było tak strasznie na serio. Marek ma uczulenie na jak sam mówi powagę i namaszczenie podczas realizacji filmu. Takie myślenie nas łączy, ponieważ uważam, że kręcenie filmów w porównaniu z innymi poważnymi zawodami jak lekarz czy nauczyciel jest niepoważne. Juliusz Machulski Janusz Majewski Jest świetny w każdym calu. Świetny jako człowiek, kompan, jako dusza, jako aktor...

Pola Raksa zagrała wiele ról teatralnych i filmowych, ale zbiorową wyobraźnią zawładnęła dzięki roli w serialu, który stał się jednym z największych fenomenów polskiej kultury masowej. Postać ślicznej sanitariuszki przyniosła jej bezprecedensową sławę, stając się jednocześnie przekleństwem. Chociaż wystąpiła w filmach Wajdy, Hasa i Barei – dla milionów widzów pozostała już na zawsze rudowłosą Rosjanką z Czterech pancernych. Mówiła, że serial odbił się fatalnie także na jej życiu osobistym: „Kolejni narzeczeni odchodzili w siną dal, bo nie mogli znieść tego ciągłego szarpania mnie za rękaw i pytania widzów: A co z Jankiem?”. Ikona polskiego kina lat sześćdziesiątych wycofała się z życia publicznego i od wielu lat konsekwentnie odmawia kontaktu z mediami.

Potęga aktorstwa. Gigant. Artysta pokroju Gajosa w Anglii otrzymałby tytuł lordowski – to tylko kilka opinii kolegów aktorów o Januszu Gajosie. Najlepsze nazwiska polskiej sceny i filmu – m.in. Janda, Seniuk, Więckiewicz, Englert, Opania, Woronowicz, Braciak – opowiadają o swoich zawodowych i prywatnych spotkaniach z Gajosem. Fascynujący portret fascynującego artysty. [nota wydawcy]

W dzieciństwie nazywano go Marysieńką, bo "w rodzinie było zapotrzebowanie na dziewczynkę". Dla milionów widzów - nie tylko w Polsce - na zawsze pozostanie Albercikiem. Seksmisja i inne moje misje to niezwykła, barwna opowieść autobiograficzna Olgierda ??ukaszewicza - harcerza, ministranta, wybitnego aktora teatralnego i filmowego, duchowego Ślązaka, wieloletniego prezesa ZASP.Stanisław z Brzeziny Andrzeja Wajdy, Józef Odrowąż z Wiernej rzeki Tadeusza Chmielewskiego, Gabriel Basista z Soli ziemi czarnej i Jaś z Perły w koronie Kazimierza Kutza, Porucznik Kiekeritz z Lekcji martwego języka i wreszcie Emil Fieldorf z Generała Nila Ryszarda Bugajskiego... Obchodzący właśnie 70. urodziny aktor na deskach polskich i zagranicznych teatrów oraz planach filmowych i telewizyjnych produkcji stworzył niezliczone, często wybitne kreacje. Kiedy zaczęła się ta fascynacja? Oczywiście w szkole, gdzie utworzył Kabarecik Takie Coś: "mówiłem monolog, który mi zasugerował mój starszy brat - a była to analiza wiersza o kotku, który stłukł jajeczko. Nie wiedząc, że się naśmiewam z jakiejś linii politycznej, wzbudzałem tym monologiem gromki śmiech" - przyznaje nasz bohater w rozmowie z Tomaszem Miłkowskim.Upodobanie do kreowania rzeczywistości od zawsze dzielił z bratem bliźniakiem, Jerzym, później doskonałym operatorem i reżyserem, z którym po latach spotkali się na planie Seksmisji. Satyra Juliusza Machulskiego była dla nich przełomem. Jerzy wprowadził nowe oświetlenie, zwycięsko walczył z raczkującą wówczas techniką. Olgierd zaś - choć zawsze "ten drugi" obok kutego na cztery nogi Maksia, granego przez Jerzego Stuhra - stał się idolem "we wszystkich Demoludach"."Zostałem rozpoznany nawet na plaży nudystów w Bułgarii. Niedawno, kiedy byłem na festiwalu w Czechach, aż siedem minut poświęcono "wizycie Albercika" w głównych wiadomościach telewizyjnych. Także w Związku Radzieckim okrojona wersja Nowych Amazonek zawojowała wielomilionową publiczność".A był to zaledwie półmetek ekscytującego życia i kariery twórczej Olgierda ??ukaszewicza, opisanych w tej niezwykłej książce.

Stuhrmówka czyli 100% Stuhra w… książce. Maciej Stuhr w rozmowie z Beatą Nowicką wspomina rodzinny dom, czasy studenckie i początki kariery. Opowiada o kulisach pracy na estradzie, w filmie i teatrze. O pułapkach, jakie niesie za sobą znane nazwisko oraz popularność. O przekonaniach i wartościach. Sporo w tej publikacji wybornego poczucia humoru, dystansu do siebie i wrażliwości.

Maciej Stuhr szczerze i z dystansem o rodzinie, przyjaźniach i początkach kariery. O kulisach pracy na estradzie, w filmie i teatrze. O pułapkach popularności. O tym, ile Stuhra w Stuhrze. I dlaczego czasami chłopaki też płaczą...[empik.com]

Autobiograficzna książka wybitnej polskiej aktorki. W powieści "Ścigając pamięć" Grażyna Szapołowska opowiada o emocjonalnej podróży, którą odbywa w dwóch przestrzeniach: w świecie realnym i w świecie wspomnień. Czytamy o domu w Aninie i okresie kilkunastu tygodni, w trakcie których umierała matka bohaterki. Poszczególne zdarzenia, zapisane w formie notatek czy relacji, stanowią główną oś utworu. Jednak pod ich wpływem budzi się pamięć. Codzienność przecinają wspomnienia dzieciństwa, planów filmowych, miłości, spotkań, podróży. Obrazami z przeszłości sterują emocje i wrażliwość autorki. Spoza maski zimnej femme fatal przyczepionej artystce przez media wyłania się wrażliwy człowiek, uważny obserwator ludzi i otaczającej rzeczywistości.

Napisane lekko i z humorem wspomnienia Magdaleny Zawadzkiej, jednej z najlepszych polskich aktorek. Nieznane dotąd fakty i anegdoty z jej życia, refleksje na temat współczesnej kultury. Książka bogato ilustrowana zdjęciami z archiwum rodzinnego. Taka jestem i już! to kolejne po Kiju w mrowisko pamiętniki Magdaleny Zawadzkiej. Poprzedni tom obejmował dzieciństwo, czas dojrzewania i młodość, teraz możemy poznać m.in. opowieści o synu aktorki, życiu po śmierci męża Gustawa Holoubka, podróżach. Książka Taka jestem i już! zawiera też felietony Magdaleny Zawadzkiej z lat dziewięćdziesiątych (nic nie straciły na aktualności) oraz jeden nowy ironicznie i błyskotliwie komentujący współczesną polską kulturę.