Ta wyprawa właściwe skończyła się niepowodzeniem. Dwóm angielskim podróżnikom – lekarzowi i baronetowi – nie udało się przebyć całej Antarktydy, jak planowali, choć i tak pobili rekord, pokonując 2200 km jedynie o własnych siłach: bez sań mechanicznych, psich zaprzęgów, zrzutów, składów. Zaledwie o krok od osiągnięcia wyznaczonego sobie celu, po ponad trzymiesięcznej wędrówce, musieli się poddać. Uciążliwa pogoda i nieprzyjazny teren nie stanowiły jedynego wyzwania dla bohaterów tego wyczynu. Niebezpieczeństwo kryło się również w ich udręczonych umysłach. Trudno oprzeć się tej opowieści o konflikcie przyzwyczajeń i ambicji, o dramacie współczucia i wzajemnych urazów, hartu ducha i fizycznych ograniczeń rozgrywającym się między dwoma ludźmi, przez długi czas czującymi na karku oddech śmierci.

Prawdziwa historia dziewczynki wychowanej przez małpy w kolumbijskiej dżungli. Kobieta wychowana przez małpy... Dorastała w dżungli... Tarzan była kobietą... Tańcząca z małpamiů - Takie nagłówki obiegły światowe i polskie media w kwietniu 2013, kiedy ponad sześćdziesięcioletnia gospodyni domowa opublikowała swoją nieprawdopodobną autobiografię. Wielu wydawców nie chciało wydać tej książki. Obawiali się, że jest zmyśleniem. Ale eksperci nie znaleźli żadnego dowodu, który podważałby jej autentyczność. Teraz jej śladami wyruszyła wyprawa National Geographic. Marina Chapman nie wie, ile dokładnie ma lat. Miała tyle imion, ile nadawali jej kolejni äopiekunowieö. Została porwana, kiedy miała cztery lata i porzucona w kolumbijskiej dżungli. Przerażona i głodna znalazła się sama wśród drapieżników, jadowitych węży i pająków. Nagle otoczyło ją stado zaciekawionych małp kapucynek. Naśladując je, Marina powoli stała się członkiem ich stada. Robiła to co one: jadła te same owoce, wspinała się na drzewa, porozumiewała się ich językiem. äTo małpy, nie ludzie, były moją rodziną. To one nauczyły mnie, jak przeżyć.ö äLudzkaö dobroć małp ocaliła Marinie życie. Małpi starzec wyleczył ją, kiedy zachorowała. Wśród nich spędziła prawdopodobnie pięć lat. Potem znaleźli ją myśliwiů i za papugę sprzedali do domu publicznego. A to był zaledwie początek jej dalszej walki o przetrwanie ľ na ulicach miejskiej dżungli. Od rojącego się od niebezpieczeństw tropikalnego lasu, przez gang dzieci ulicy, strzelaniny i bomby w kolumbijskim mieście bezprawia, po gotowanie przysmaków dla księcia Kentu i miłość, jaką wreszcie znalazła w Angliiů Oto historia Mariny Chapman, która dziś mieszka w Yorkshire, ma męża i jest matką dwóch dorosłych córek. Jej autobiografia Dziewczynka bez imienia zaraz po publikacji weszła w Wielkiej Brytanii na najważniejsze listy bestsellerów..

Książka to prawdziwy zapis wydarzeń z lat 1987-89. Oparta na faktach opowieść przedstawia historię dwóch brytyjskich policjantów, których zadaniem jest przeniknąć w szeregi chuliganów Millwall FC, żeby eliminować najbardziej niebezpieczne jednostki z przestępczego światka. Dwaj młodzi policjanci wchodzą w szeregi kiboli, integrują się ze środowiskiem, uczestniczą w awanturach stadionowych i "ustawkach". Książka przedstawia odarte z powierzchowności kulisy meczów w Anglii, awantur z brytyjską policją i przypadkowych aktów wandalizmu. W kraju będącym kolebką futbolu, gdzie od czasów Margaret Thatcher jawnie i zdecydowanie państwo walczy z chuliganami na stadionach, problem kiboli nadal istnieje.

Ceniony i szanowany brytyjski literat J. R. Ackerley nie uważał siebie za miłośnika psów w dniu, w którym będąc już w średnim wieku wszedł w posiadanie owczarka alzackiego. Ku swemu zaskoczeniu, stwierdził po niejakim czasie, że suczka stała się swego rodzaju miłością jego życia, idealnym przyjacielem, jakiego od lat poszukiwał. Moja Tulipanka jest żartobliwą, a zarazem przepojoną tkliwością opowieścią o trwającej przez lat szesnaście przyjaźni miedzy nimi obojgiem, zawierającą głębokie i subtelne rozważania nad odmiennością każdego z przyjaciół. Autor stara się pokazać relację między psem i jego właścicielem bez nadmiernej ckliwości i upiększeń, unikając także antropomorfizacji zwierzęcia i wpisywania go w schemat maskotki z animacji dla dzieci. Osobliwe, chwilami kłopotliwe lub wręcz agresywne zachowania Tulipanki i jej szczególne, właściwe psom upodobania zobowiązywały jej pana do wytrwałych, niejednokrotnie wyczerpujących wysiłków mających zapewnić owczarkowi pełnię życiowego komfortu