Socjalista przed wojną, więzień Auschwitz i donosiciel w czasie wojny, czołowy komunista po wojnie. Konformista, bohater dowcipów, wieczny premier. Szara eminencja, figurant. Ulubieniec wielu Polaków. Stał na czele rządu przez ponad dwadzieścia lat, od 1947 do 1970 roku, z przerwą w latach 1952–1954, kiedy stanowisko zajmował Bierut. Wówczas był wicepremierem. Żartowano, że jest najtańszym politykiem w PRL-u, bo do urzędów nie trzeba zamawiać nowych portretów. Po rozstaniu z fotelem premiera został przewodniczącym Ogólnopolskiego Komitetu Pokoju. "Żołnierzem na froncie walki o pokój" był do 1986 roku. Dopiero wtedy ostatecznie zakończyła się jego polityczna kariera. Miał 75 lat. Korzystał z przywilejów władzy. Kochał życie, zmieniał kobiety, jeździł szybkimi samochodami i pijał drogie trunki. Mówiono na niego Car Ankiewicz. Dowcipy o sobie lubił, nawet kolekcjonował, a niektóre podobno sam wymyślał. Jedni zapamiętali, że był wysoki, drudzy, że niski, trzeci, że średniego wzrostu. Większość nie wątpi, że był łysy. Zmarł 20 stycznia 1989 roku. Niecałe pół roku później zakończył się w Polsce komunizm. Książka Piotra Lipińskiego to oparta na solidnej podstawie źródłowej próba rozwikłania zagadek i tajemnic, jakie narosły wokół Józefa Cyrankiewicza – jednej z najciekawszych postaci peerelowskiego establishmentu. "Wielki polityk, który uosabia wszystko to, cowá polityce małe. Zdradzał. Obie żony; przyjaciół z przedwojennej PPS, w której wyrósł; akowców i rząd w Londynie, choć o mało nie został zastępcą delegata na kraj; Bolesława Bieruta, który dał mu stanowisko premiera; robotników, którym za młodu chciał służyć, a po poznańskim Czerwcu groził, że jeśli podniosą rękę na ludową władzę, to ona im tę rękę odrąbie.

Książka to cenne i ciekawe źródło, gdyż PRL z punktu widzenia Moskwy była poligonem doświadczalnym odgórnej, kontrolowanej liberalizacji ustroju komunistycznego. Nawiązywała ona do hasła „pierestrojki“, które rzucił nowy radziecki przywódca Michaił Gorbaczow. Władze ZSRR oraz ich oczy i uszy, czyli KGB, szczególnie mocno przyglądały się Polsce rządzonej przez ekipę gen. Wojciecha Jaruzelskiego. Kormilca interesowaliludzie władzy (w dzienniku co chwila pojawia się "pierwszy", czyli gen. Jaruzelski, są też obszerne charakterystyki Mieczysława F. Rakowskiego czy gen. Czesława Kiszczaka), rywalizacja o stanowiska i wpływy w PZPR, nieśmiałe reformy gospodarcze, wreszcie antysocjalistyczna opozycja.Wracał do kryzysów politycznych z 1968 i 1970 roku czy afer w służbach specjalnych PRL. Nie stronił też od plotek na temat życia prywatnego polskich prominentów.