Odkryj siłę własnej wyobraźni oraz magię zaklętą w książkach Hervé Tulleta autora bestsellera "Naciśnij mnie"! Nauczysz się z nami nie tylko kształtów, kolorów i liczenia ale też opowiadania bajek...

W wielojęzycznej i wielokulturowej Europie, z którą wiąże się wiele programów europejskich, ten tom młodych naukowców jest bardzo potrzebny. Świadczy o tym, że młodzi ludzie widzą sens Unii Europejskiej, doceniają programy europejskie i aktywnie w nich uczestniczą. Chcą również przybliżyć Polskę, jej język i kulturę innym narodom. Sprzyja temu aktywna wymiana naukowców i studentów między krajami Unii. W tym aspekcie podejmowane badania są jak najbardziej uzasadnione. Jest to, co trzeba podkreślić, już czwarty tom z cyklu Bogactwo językowe i kulturowe Europy w oczach Polaków i cudzoziemców. Są w nim przedstawione dwa ujęcia: spojrzenie Polaków na cudzoziemców i cudzoziemców na nas. Znaczna część artykułów poświęcona jest też glottodydaktyce języków obcych, a przede wszystkim nauczaniu języka polskiego jako obcego. Nie znam drugiej takiej publikacji, w której na ten temat wypowiadaliby się tylko młodzi naukowcy. Z recenzji prof.zw. dr hab. Bożeny Ostromęckiej-Frączak

Warszawa, 1904 rok. Klara Tyszkowska, młoda feministka i aktywistka, buntuje się przeciwko tradycji oraz uciskowi carskiego reżimu. Jej życie skupia się wokół studiów na tajnym Latającym Uniwersytecie i pracy dla gazety „Bluszcz”. Przyjaźni się z synem warszawskiego fabrykanta, Jędrzejem Witebskim. Jednak gdy spotyka Aleksandra Kirsanova, pewnego siebie rosyjskiego kapitana, jej życie przewraca się do góry nogami. Po tragicznych wydarzeniach na placu Grzybowskim Klara jest zmuszona zapłacić wysoką cenę za swoją niezależność i miłość, do której wcześniej nie chciała się przyznać. Polacy walczą o niepodległość, a Klara, będąc w centrum tej walki, zaczyna rozumieć, że prawdziwa wolność to nie tylko niepodległy kraj, ale i serce bez okowów.

Autorka akcentuje potrzebę poszerzania przestrzeni semantycznej w dyskursie podręcznikowym oraz konieczność uprawnienia przez szkołę otwartości poznawczej, co daje dzieciom/uczniom prawo do: - wyrastania z egocentrycznego oglądu świata i poszerzania horyzontów własnej egzystencji o cele ogólne i wybiegające w przyszłość; - poznawania siebie, rozumnego pielęgnowania indywidualności sprzężonej z empatią, odpowiedzialnością i troską o dobro ogólne; - budowanie własnej tożsamości w dialogu z innymi, przy poszanowaniu inności w zróżnicowanej kulturowo wspólnocie oraz roztropnego spożytkowania czasu i przestrzeni oraz radzenia sobie z przeciwnościami losu. Książka zawiera wyniki wnikliwych analiz zrekonstruowanych przez autorkę dyskursów podręcznikowego i dziecięcego oraz ich dramatyczną konfrontację. Paradygmat kognitywistyczny, rozumiany jako nowy kontekst teoriopoznawczy w badaniach edukacyjnych, stworzył możliwość uchwycenia podręcznikowych i uczniowskich sposobów kategoryzacji, dominujących typów racjonalności (taksonomicznej lub potocznej), a także stereotypowego i aksjologicznego opisu rzeczywistości.

Rewolucja technologiczna, zalew medialnej informacji, globalizacja i rozwój Internetu sprawiają, że edukacja i pedagogika stają prze d zupełnie nowymi wyzwaniami. Kształtowanie postaw i zachowań młodego człowieka w kontekście rewolucji informatycznej oraz całego ba gażu jaki niesie za sobą postmodernizm jest nie lada wyzwaniem. "Dydaktyka mediów" to interesująca publikacja pozostająca w zgodzie z obecnymi światowymi trendami rozwoju myśli pedagogicznej. Jedną więc z jej niezbywalnych wartości jest aktualność tematu. Centrum zainteresowania niniejszej książki stanowi aspekt informacyjny. Chodzi tutaj o praktykę nauczania i uczenia się. Refleksję nad tą pr aktyką i wynikające z niej koncepcje działania, propozycje modeli, hipotezy i teorie autorzy określają mianem dydaktyki mediów.

Cz. 1: Konteksty teoretyczne; Krzysztof J. Szmidt: Współczesne koncepcje wychowania do kreatywności i nauczania twórczości: przegląd stanowisk polskich; Dorota Ekiert-Oldroyd: Pedeutologiczne konteksty dydaktyki twórczości i ich pragmatyczne implikacje (pedeutologia twórczości a dydaktyka twórczości); Krystyna Pankowska: Drama jako twórcza metoda edukacyjna; Cz. 2: Proces twórczy a nauczanie; Aleksandra Słabosz: Twórczość a meta poznanie; Katarzyna Żyła Czy pamięć pomaga w twórczym myśleniu?; Magdalena Groborz, Sylwia Ślifierz-Wasilewska: Dwa oblicza twórczego myślenia: generowanie idei i ich ocena; Maciej Karnawski: Klimat dla kreatywności; Agnieszka Ślusarczyk: Klimat i transformacja- rzecz o przywództwie dla twórczości; Ryszarda Ewa Bernacka: Konformiści i nonkonformiści w szkole; Cz. 3: Nauczanie twórczości w praktyce; Witold Ligęza: Model rozwijania kompetencji kreatywnej u dzieci od 3 roku życia; Wiesław Karolak: W "Rzeczy samej o rzeczach". Fragmenty rozważań o rozwoju podmiotowym, czyli "od przedmiotu do planu"; Maciej Pinkwart: Dydaktyka twórczości literackiej w Państwowej Podstawowej Szkole Artystycznej w Zakopanem; Magda Łubkowska-Stanisławska: Poznawaj. Rozwijaj. Odczuwaj. Twórz. Nauczanie twórczości w zespole teatralnym "Dziupla"; Janusz Ziarnik: Twórcza historia. Lekcje twórczości w nauczaniu indywidualnym.[k]

Ponad 100 lat temu Maria Montessori stworzyła system edukacji, który rzucił zupełnie nowe światło na pedagogikę, akcentując pracę „dla dziecka” i odkrywając jego naturalny, kierowany wewnętrznymi siłami rozwój. W myśl tej metody dla prawidłowych postępów dziecka należy stworzyć mu przestrzeń pozwalającą na spontaniczność i twórczość oraz umożliwić wszechstronny rozwój psychofizyczny, kulturalny i społeczny. Koncepcja Marii Montessori przyczyniła się do zmiany tego, w jaki sposób pojmujemy dzieciństwo, jaką rolę z społeczeństwie przypisujemy dzieciom i jaką odpowiedzialność za ich kształtowanie – rodzicom. Edukacja i potencjał człowieka to pierwsza w języku polskim publikacja Marii Montessori, której założeniem jest „pomóc nauczycielom zrozumieć potrzeby dziecka po ukończeniu szóstego roku życia”. Skąd i do czego rodzi się sześciolatek? Jakimi narzędziami się posługuje? Jaki teraz jest jego umysł? Autorka uchyla nam rąbka tajemnicy o starszym dziecku, jego całkiem przyziemnych potrzebach i bezkresnych niczym wszechświat możliwościach. Sekret dobrego nauczania polega na tym, żeby uznać inteligencję dziecka za żyzne pole, gdzie można zasiać ziarna, które wyrosną w żarze rozpalonej wyobraźni. Zatem nie dążymy jedynie do tego, żeby dziecko coś zrozumiało, ani tym bardziej nie chcemy go zmuszać, żeby nauczyło się czegoś na pamięć; nasz cel to poruszyć jego wyobraźnię i zarazić je do głębi entuzjazmem. Nie chcemy mieć uczniów pełnych samozadowolenia, tylko chętnych do nauki; próbujemy zasiać w dziecku życie zamiast teorii, żeby pomóc mu w rozwoju psychicznym, emocjonalnym, a także fizycznym, a zatem musimy przedstawiać ważne i wzniosłe idee ludzkiemu umysłowi, który wydaje nam się nieustannie gotowy na ich przyjęcie, gdyż domaga się ich coraz więcej. Z tekstu Dziecko nie jest już tylko odbiorcą, który bezkrytycznie chłonie wrażenia, lecz chce samo je rozumieć, nie zadowala się przyjmowaniem do wiadomości czystych faktów. W miarę jak rozwija się w nim aktywność moralna, chce odwoływać się do własnej oceny sytuacji, która często będzie zupełnie inna od oceny jego nauczycieli. Nie ma nic trudniejszego niż uczenie wartości moralnych dziecka w tym wieku; ma błyskawiczną ripostę na wszystko, co mówimy, gdyż stało się buntownikiem. Matkom często jest przykro, ponieważ ich dzieci, które wcześniej okazywały im tylko miłość i oddanie, teraz stały się impertynenckie i nieprzyjemnie apodyktyczne. Dokonała się w nich przemiana wewnętrzna, ale natura postępuje całkowicie logicznie, wzbudzając teraz w dziecku nie tylko głód wiedzy i zrozumienia, lecz także żądanie niezależności mentalnej, pragnienie odróżniania dobra od zła własnymi siłami oraz niechęć do ograniczeń narzucanych przez arbitralny autorytet. W obszarze moralności dziecko potrzebuje teraz własnego wewnętrznego światła. Z tekstu

Niniejszy raport poświęcono problematyce efektywności innowacyjnych narzędzi dydaktycznych, które są wykorzystywane w nauczaniu przedsiębiorczości i budowaniu sprzyjających jej postaw. Opracowanie jest skutkiem pracy zespołu autorów z Uniwersytetu Gdańskiego, którzy realizowali projekt Case Simulator na różnych jego etapach bądź od lat z powodzeniem wykorzystują inne, niestandardowe formy transferu wiedzy i umiejętności. Celem autorów było nie tylko wykazanie, że istnieje realne zapotrzebowanie na nowoczesne formy kształcenia i przedstawienie ich wybranych metod, ale przede wszystkim udowodnienie, iż na bazie prowadzonych badań dobrze zaplanowane kształcenie, łączące pracę z praktycznie ujętymi studiami przypadku oraz osadzoną w sieci symulacją biznesową, jest bardzo skuteczne w nauczaniu przedsiębiorczości.

Niniejsza publikacja ukazuje praktyczny aspekt wdrożenia tzw. e-learningu na uczelniach wyższych. Próby wprowadzania tej formy nauczania były już podejmowane przez polskie szkoły wyższe, ale prawdziwą „eksplozję e-learningu” mogliśmy zaobserwować podczas pandemii koronawirusa. Książka została przygotowana jako pokłosie przemyśleń, działań i doświadczeń autorów, powstałych podczas organizacji nauczania w trybie zdalnym. Ważnym elementem są także opinie studentów, którzy z tych metod korzystali i którzy „na własnej skórze” poznali ich zalety oraz wady. - Jak sprawić, aby wykład przekazywany na odległość angażował aktywność studenta? - W jaki sposób prowadzić na odległość ćwiczenia, zapewniając autentykację uczestników? - Jak bezkontaktowo przeprowadzać egzaminy oraz obrony prac dyplomowych? Niewątpliwą zaletą książki jest omówienie zdalnego kształcenia w zakresie nauk technicznych i ścisłych. Właśnie na tych kierunkach student musi posiadać umiejętności praktyczne, nabywane w laboratoriach, w czasie ćwiczeń oraz prowadzonych doświadczeń. Książka zawiera także część związaną z konkretnymi narzędziami do prowadzenia e-learningu. Autorzy oceniają je, porównują i poddają wielostronnej dyskusji. Warto skorzystać z doświadczeń tych, którzy używali tych programów i uzyskali określone skutki. Tego się nie wyczyta się w instrukcji obsługi, oferowanej przez producenta.