Kto przeczyta Eli, Eli, może już nigdy nie będzie podróżował jak przedtem. Wojciech Tochman opowiada nam o Filipinach, jakich nie znamy, o świecie najuboższych, którzy od lat żyją w slumsach i na cmentarzach Manili. Ale nie jest to książka tylko o nich. Jest i o nas. Wszyscy coraz więcej podróżujemy, coraz więcej fotografujemy świat. Ale nie widzimy tego, o czym pisze Tochman, i co fotografuje Wełnicki. Tego, co pod powierzchnią: cierpienia i bólu. Bo się na nie uodporniliśmy. Tochman odwraca obiektyw, przygląda się nam, ale i sobie, naszemu spojrzeniu na tragedię, na Innego, i dokonuje odnowienia empatycznej więzi. Eli, Eli jednocześnie oskarża i niesie nadzieję. A może nawet rozwiązanie dylematu, co zrobić z widokiem ludzkiego cierpienia. Kluczem jest reporterska uważność, krytycyzm wobec własnego spojrzenia i otwartość na innego człowieka. Gęstej prozie Tochmana towarzyszą znakomite, poruszające zdjęcia Grzegorza Wełnickiego. Twarze, które oglądamy na jego portretach nie są anonimowe. Tochman przedstawia nam historię ludzi z tych fotografii, opowiada o losach każdego z nich. Z głęboką wrażliwością znaną czytelnikom jego poprzednich książek, wprowadza nas w cichy świat kobiety-drzewa, w codzienność dzieci mieszkających na grobach, w dramat czternastoletniego bohatera opery mydlanej, która nigdy nie powstanie. Patrzymy na ich życie z tak bliska, że wreszcie zaczynamy czuć.

Irak, Afganistan, Pakistan, Indonezja, Birma, Tajwan… To przykładowe punkty zapalne na politycznej i etniczno-kulturowej mapie Azji. Oddziałują na cały region, a coraz częściej mają konsekwencje globalne. Zrozumienie ich nie jest proste, a tym bardziej niełatwe jest ich zakończenie. Dlatego książka ta zawiera nie tylko opis przebiegu wybranych konfliktów i ewentualnego procesu pokojowego, ale przede wszystkim ich podłoże. Kwestie religijne, etniczne, ekonomiczne, zadawnione spory i nieprzemyślane interwencje z zewnątrz – wszystko to zostało uwzględnione, tworząc razem spójny, choć niepokojący obraz skonfliktowanych rejonów Azji. Pokazując zagrożenia związane z konfliktami zbrojnymi i sporami wewnętrznymi w Azji, Autor uświadamia czytelnika, jak ważna staje się rola tego kontynentu w procesach międzynarodowych współczesnego świata. Zwłaszcza rosnąca siła Chin i wzrost pozycji Indii, dynamika rozwojowa państw Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN), ale także potencjał surowcowo-tranzytowy Azji Środkowej i udział Rosji w masywie eurazjatyckim pokazują, że wszystkie te potęgi będą wywierać coraz większy wpływ na kształt globalnego ładu międzynarodowego, a zatem i na rozwiązywanie analizowanych konfliktów. […] Rzeczowa argumentacja i interesujący wywód czynią książkę wartościową i oryginalną. Jestem przekonany, że będzie ona bardzo przydatna w nauczaniu stosunków międzynarodowych, studiów regionalnych, studiów strategicznych i bezpieczeństwa, prawa międzynarodowego i dziennikarstwa. Z recenzji prof. Stanisława Bielenia Szymon Niedziela – politolog, doktor nauk humanistycznych. Absolwent Instytutu Stosunków Międzynarodowych UW i Szkoły Podchorążych Rezerwy w Toruniu. Kierownik Działu Ekspozycji Muzeum Powstania Warszawskiego. Specjalizuje się w szeroko pojętej problematyce konfliktów zbrojnych we współczesnym świecie, ze szczególnym uwzględnieniem Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej. Równolegle zajmuje się naukowo najnowszą historią Polski i dziejami Warszawy. Autor monografii „Konflikty i napięcia w świecie arabskim” oraz „Fundamentalizm muzułmański w Algierii. Znaczenie wewnętrzne i oddziaływanie międzynarodowe”. Popularyzator historii II wojny światowej w radio, telewizji i mediach społecznościowych. Żonaty, ma syna Wojtka i córkę Hanię.

Jest to porywająca książka przygodowa o piątce dzieciaków, które w czasie ferii zimowych wyjeżdżają z rodzicami na Filipiny. ?????? Sytuacja staje się sensacyjna, kiedy nieoczekiwanie rodzice znikają, a dzieci muszą same sobie poradzić w nieznanym kraju. ?????? Wtedy okazuje się, jak ważna jest PRZYJAŹŃ, DZIAŁANIE W GRUPIE, POMYSŁOWOŚĆ i umiejętność WYCIĄGANIA WNIOSKÓW z przebiegu zdarzeń. ?????? [źródło : opis z okładki] ??????

W ciągu samotnej ośmiomiesięcznej wyprawy poznawczo-reporterskiej Tomasz Owsiany odwiedził siedem plemion i ludów oraz wybrane społeczności Filipin we wszystkich makroregionach kraju. Nawiązał bliskie kontakty z mieszkańcami i uczestniczył w ich codziennym życiu: wyrabiał węgiel, uprawiał zbieractwo, orał bawołami ryżowiska i brał udział w często szokujących ceremoniach. Poznał szamana uprawiającego czarną magię i dotarł do obozu grupy paramilitarnej na Mindanao. Mieszkał w kolonii karnej i rezydencji filipińskiego multimilionera. Celem jego wyprawy było doświadczenie „próbek” z pełnego obrazu Filipin, poznanie nieeksportowej twarzy kraju oraz odnalezienie odpowiedzi na pytanie, jak przeobrażają się tamtejsze rdzenne kultury pod wpływem nowoczesności. Ale ambitne założenia podróży nie oznaczają śmiertelnej powagi opowiadania. W historii tej nie brak humoru czy anegdot wypływających wprost z filipińskiej rzeczywistości.