Dwudziestosześcioletnia Lou spotyka na swej drodze Willa. Ona właśnie straciła pracę i rozstała się ze swoim chłopakiem, a on po wypadku motocyklowym nie ma chęci do życia i chce je sobie odebrać. Will nie wie jeszcze, że Lou wtargnie w jego życie niczym kolorowy ptak. Czy wielka miłość, nawet bolesna, naprawdę może przezwyciężyć frustrację, zniechęcenie i natarczywe myśli o samobójstwie? Doskonale rozegrana psychologicznie, sugestywna powieść o sile uczuć i magicznym wpływie człowieka na człowieka.

„Zawsze ktoś patrzy" to zapierający dech w piersiach thriller o znakomitej narracji, trzymający w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Bailey Carpenter - detektyw w renomowanej firmie prawniczej z Miami - jest inteligentna, pomysłowa i nieustraszona. Gdy w środku nocy śledzi mężczyznę unikającego płacenia alimentów, nie myśli o własnym bezpieczeństwie, skupiona na zbieraniu dowodów. Wtedy właśnie pada ofiarą gwałtu. Od tej chwili zaczynają ją nawiedzać koszmary i przywidzenia, których nie potrafi oddzielić od rzeczywistości. Strach nie pozwala jej opuścić progu domu. Wkrótce Bailey znajduje nowe zastosowanie dla porzuconej lornetki: obserwację lokatorów domu naprzeciwko. Ta pozornie niewinna rozrywka nabiera nowego znaczenia, gdy Bailey zauważa przystojnego sąsiada - a potem orientuje się, że to on obserwuje ją. A jeśli to właśnie ten człowiek, który zniszczył jej życie? Zniecierpliwiona brakiem postępów policyjnego śledztwa Bailey postanawia wziąć sprawę we własne ręce. Musi pokonać własny strach i odzyskać utraconą wiarę w siebie, demaskując napastnika. Ale ta decyzja prowadzi do szeregu wstrząsających wydarzeń, które podważają jej wiarygodność i doprowadzają na skraj obłędu - a może nawet dalej. Joy Fielding - kanadyjska pisarka, autorka kilkunastu bestsellerów „New York Timesa”, znana z wielu powieści łączących intrygę kryminalną z celnymi obserwacjami obyczajowymi. Nakładem wydawnictwa Świat Książki ukazały się m.in. „Morderstwa nad Shadow Creek”, „Laleczka”, „Zabójcze piękno”, „Strefa szaleństwa”, „Teraz ją widzisz”, „Ulica Szalonej Rzeki”, „Martwa natura”. "

Matka porzuca dziecko w błotnistym zalewisku rzeki. Zrządzeniem losu dziewczynka przeżywa. Pełne dobrych chęci małżeństwo, które ją adoptuje, stara się ukryć zatruwającą jej duszę historię za pozornie szczelnym murem systemu wartości klasy średniej. Murem, który zadziwiająco łatwo kruszy się pod naporem przeszłości... Wybitna powieść psychologiczna, zaliczana do największych osiągnięć autorki, w której odważnie i w przejmujący sposób opowiada o napięciu między dzieciństwem a dorosłością, prawdą a wyobrażeniem, sferą publiczną i prywatną, czyli o życiu wewnętrznym współczesnej kobiety.

Nowa powieść Michała Witkowskiego, autora książek „Lubiewo”, „Barbara Radziwiłłówna z Jaworzna-Szczakowej”, „Margot” i „Drwal” to swoista kontynuacja tej ostatniej, bo w „Zbrodniarzu i dziewczynie” pojawiają się niektóre postaci z „Drwala”. Intryga jest jednak zupełnie nowa i niezwykła - oto tajemniczy zbrodniarz, zwany Przedwojennym Mordercą, stylizuje swe ofiary na przedwojenną modłę i pozostawia w upiornych okolicznościach. Śledztwo zatacza kręgi, kto naprawdę jest ofiarą, a kto mordercą nie jest pewne, ale pewne jest jedno: śmierć Michaśki ma uwieńczyć dzieło mordercy. Książka nie jest jednak typowym kryminałem - to proza olśniewająco dygresyjna, pełna osobliwego (i w tym przypadku wyjątkowo czarnego) humoru, zaskakujących obserwacji, niespodziewanych puent. Innymi słowy „Zbrodniarz i dziewczyna” to być może jedyny kryminał na świecie, w którym dygresje nie tylko nie przeszkadzają, ale przeciwnie: chcemy jeszcze!

Czy faktycznie dobrze znamy swych najbliższych: domowników i współpracowników? Nowa powieść słynnej pisarki każe nam się nad tym dobrze zastanowić. Tallie, wzięta reżyserka filmowa, tworząca szczęśliwy związek z producentem Huntem, odkrywa, że jej ukochany od dawna ją zdradza. Mało tego, ktoś od lat kradnie jej z konta pieniądze! Brigitte, wieloletnia przyjaciółka i asystentka Tallie, oskarża o kradzież Hunta. Lecz prawda jest jeszcze bardziej wstrząsającaů Opowieść o wielkich oszustwach uczuciowych i finansowych na barwnym tle

Poruszająca opowieść o tym, że czasem wystarczy otworzyć drzwi do przeszłości matki, aby odnaleźć własnąů przyszłość. Piękna historia miłosna i kameralny portret kobiet na życiowych rozdrożach. Meredith i Nina Whitson są tak różne, jak tylko różne mogą być siostry. Jedna zajmuje się dziećmi i rodzinną firmą, druga wyruszyła w świat i została słynną fotoreporterką. Kiedy ich ukochany ojciec zapada na ciężką chorobę, obie trwają przy nim, razem z chłodną i pozbawioną uczuć matką. Przed śmiercią ojciec wymusza na żonie obietnicę: ma opowiedzieć córkom bajkę, którą rozpoczęła wiele lat temu i nigdy nie skończyła. Obie siostry są zaskoczone jej treścią: historią wielkiej miłości, która miała swój początek w mroźnym Leningradzie czasów drugiej wojny światowej, zaś finał na współczesnej Alasce. Nina obsesyjnie chce poznać prawdę i to ona zmusza matkę i siostrę do wyprawy w przeszłość. Na jaw wychodzą sekrety, które wstrząsną całą rodziną.

To, co na pierwszy rzut oka wydaje się przypadkowym napadem, ujawnia mroczne sekrety rodziny. Wrogie relacje z siostrą i skomplikowana przeszłość z drugą żoną ojca sprawiły, że Robin była odseparowana od swojej rodziny przez wiele lat. Ale kiedy nowa rodzina ojca zostaje zaatakowana w ich domu, wraz z ojcem, żoną i córeczką w stanie krytycznym w szpitalu, wraca do domu, by poczekać na ich powrót. Wygląda na to, że przypadkowy napad, rabunek był nieudany, ale gdy Robin spędza więcej czasu z członkami rodziny, dowiaduje się, że wszyscy mieli swoje tajemnice - a jedna z tych tajemnic mogła narazić ich na straszliwe niebezpieczeństwo.

Barwny obraz angielskiej prowincji w epoce wiktoriańskiej.

Najbardziej znaną książką Moody'ego jest Życie po życiu, na podstawie której powstał film o tej samej nazwie. Film zdobył brązowy medal w kategorii relacje międzyludzkie na New York Film Festival oraz nagrodę World Humanitarian Award. Znacznie późniejsza jego książka The Last Laugh (Ostatni śmiech) zawiera, jak sam oświadczył, materiały usunięte z pierwotnej wersji Życia po życiu. Wprowadziły one w zakłopotanie wielu wcześniejszych czytelników, gdyż zawierały osobiste poglądy autora na kwestię NDE (termin ukuł sam Moody w 1975 r.). W książce tej napisał, że nie posiada rozstrzygających dowodów na życie pozagrobowe, i jest zaniepokojony użyciem swoich prac przez fundamentalistów religijnych oraz guru New Age, do ich partykularnych celów. Niemniej jednak stanowisko Moody'ego względem NDE można podsumować cytatem z wywiadu jakiego udzielił Jeffreyowi Mislove: "Nie mam nic przeciwko mówieniu, że po rozmowach z ponad tysiącem osób, które miały tego rodzaju doświadczenia, i mając wielokrotne do czynienia z naprawdę nadzwyczajnymi i trudnymi do zrozumienia elementami tych doświadczeń, dały mi one dużą pewność, że po śmierci jest życie. Prawdę mówiąc, z całą szczerością muszę ci wyznać, że na podstawie tego co powiedzieli mi moi pacjenci nie mam żadnych wątpliwości, że widzieli oni migawki z zaświatów."