Dopiero w XX wieku zaczęto się zajmować systematycznie problematyką ofiary przestępstwa. Pojawiły się poglądy o konieczności systemowego spojrzenia na osobę sprawcy, ofiarę i czyn. Dużą rolę w tym całościowym ujęciu teorii zachowań przestępczych odegrała koncepcja symbolicznego interakcjonizmu Georga H. Meada (1863–1931), w której szeroko uwzględniono zagadnienia wpływu postrzegania partnera oraz przypisywanego mu znaczenia na własne zachowanie. W 1979 r. w Münster założono Światowe Towarzystwo Wiktymologii (The World Society of Victimology), które uzyskało status organu konsultacyjnego Organizacji Narodów Zjednoczonych i Rady Europy. W następnych latach powstały krajowe towarzystwa wiktymologii w Australii, Brazylii, Grecji, Indiach, Japonii i Południowej Korei. Od 1973 r. co trzy lata są organizowane międzynarodowe sympozja. Pierwsze odbyło się w Jerozolimie, a kolejne między innymi w: Bostonie (1976), Münster (1979), Tokio/Kioto (1982), Zagrzebiu (1985), Jerozolimie (1988), Rio de Janeiro (1991), Adelaide (1994) oraz Amsterdamie (1997). Wiktymologia ewoluuje nie tylko w Stanach Zjednoczonych, lecz także w Europie. Wiele prac na jej temat ukazało się w Izraelu, jak również w Ameryce Środkowej i Południowej, Indiach, Australii i Japonii, publikowane są też czasopisma, np. „International Review of Victimology” USA, „Japanese Journal of Victimology”, „Victimology” Cordoba/Argentyna, „Journal of Australasian Society of Victimology”. Na rozwój wiktymologii kryminalnej wpływa europejskie prawo karne. W Polsce znaczącymi wydarzeniami były ogłoszenie Polskiej Karty Praw Ofiary z 2000 r. oraz przyjęcie Krajowego Programu na Rzecz Ofiar Przestępstw, opracowanego w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich w 2004 r.

W samym środku zasłużonej porannej drzemki w piwnicy komisariatu policji Carl Morck, szef Departamentu Q, dostaje telefon od kolegi pracującego na wyspie Bornholm. Morck nie jest zachwycony tym, że próbuje mu się wcisnąć nową sprawę, a kilka godzin później dowiaduje się czegoś, co sprawia, że także jego krnąbrna asystentka Rose wścieka się bardziej niż zazwyczaj. Carl nie ma wyboru - pod jego wodzą Departament Q będzie musiał się zmierzyć z tragiczną, niemal nierozwiązywalną sprawą pewnej siedemnastolatki, którą znaleziono wiszącą na drzewie. Śledztwo zaprowadzi ich na daleki Bornholm, w sam środek kultu słońca. Carl, Assad, Rose i Gordon, nowy członek ekipy, będą próbowali udaremnić serię kolejnych morderstw oraz powstrzymać utalentowanego manipulatora, który nie pozwoli, by coś - lub ktoś - stanęło mu na drodze.

Szeregowy polityk - Marek Szczucki - zostaje postawiony pod ścianą. Albo wykona powierzone mu zadanie, albo jego siedmioletnia córka zginie. Wszystko byłoby by łatwe, gdyby nie fakt, że zadaniem jest... objęcie stanowiska premiera! Krajem wstrząsają kolejne afery, a na jaw wychodzą szokujące wiadomości na temat polityków. Ktoś pociąga za sznurki. Wymuszenia, korupcja i przemoc wkraczają na stałe do politycznego świata. Komu zależy by sterować Państwem? Jaką cenę należy zapłacić by dojść do władzy? Porywający thriller polityczny, w którym prawda nie istnieje i wszystko może się wydarzyć.

Zagadnienia Rodzajów Literackich to wielojęzyczne czasopismo zostało powołane przez założycieli przede wszystkim dla prezentacji problematyki genologicznej w ujęciach badaczy z Polski i z całego świata. Redakcja podjęła też publikację, w każdym zeszycie, materiałów do przyszłego słownika rodzajów literackich. Oprócz tego ukazywały się tu również artykuły komparatystyczne i teoretycznoliterackie. Obecnie redaktorzy zachowując dotychczasowy profil pisma, otwierają szerzej łamy dla wszelkiego typu studiów literaturoznawczych bez względu na tematykę i założenia metodologiczne. Pojawiać się będą w "Zagadnieniach Rodzajów Literackich" także teksty o tematach kulturoznawczych, które będą penetrować bliższe i dalsze konteksty literatury. "ZRL" to jedyne w Polsce czasopismo wielojęzyczne, w którym kształtuje się międzynarodowa współpraca literaturoznawców Wschodu i Zachodu. Na jego wzór powstał swego czasu w USA genologiczny periodyk „Genre” (o czym anonsowali w artykule wstępnym z pierwszego tomu jego redaktorzy).